Tutulamayan...

Yazacak bir şeyler aradım... Hiç aklımda yokken dudaklarımdan adın döküldü... kalbimden resmin geçti... Solgun, bir ucu yırtılmış, kırış kırış olmuş...

Hikayeler canlandı kafamda. Neredeydin, kiminleydin, ne iş yapıyordun, hayatta mıydın????Çalışıyor mudun yoksa bir adamın üç beş çocuklu karısı mı olmuştun?Gözlerin yine mavi mavi mi bakıyordu?

Ne kadar çok insan, ne kadar çok hayat var hayatımızda. Her günümüz bir ömür gibi farkında değiliz. Her saniye binlerce kilometre yol katıyor yolumuza... Anlamıyoruz veya anlamak istemiyoruz.

Hiçbirşey durağan değil. Sürekli bir değişim var çok yavaş sandığımız. Oysa ki sonsuz bir hızla değişiyor herşey ve biz sadece görebildiğimiz, görmek istediğimiz kadarını görüyoruz. Elimizi uzatıp durduramayacağımızı bile bile belki de kabullenmeyi öğreniyoruz zamanı ve zamanın getirdiklerini.

Ellerimizden kayıp giden bir hayat var... Asla tutamayacağımız...gerçeğinden korktuğumuz...