- Kategori
- Şiir
Tutunamayanlar
Dik durmasını bilmeyenler tabut taşırken yorulurlar...
Bu düzen
Ne menem düzen böyle
Yiyiciler oturmuş en ön sıralara
Yağcılar sarmış çevrelerini
'İç içe aralıklar zinciri' halinde
Garibana yer yok oralarda
Ona hayal kurmak düşer bu düzende
‘Aç tavuk’ örneği
‘Kendini darı ambarında görür’
Öyle avunur benim garibanım
Ben de o hayallerin çocuğuyum
O hayallerle geçti çocukluğum
Tutunamayan bir ailedendi babam
Tutunamamıştı kendisi de
Ama kahramandı benim babam
Bataklıkta bir dal geçirdi eline
Tutuşturdu dalı elime
Tutundum dala bırakmadım bir daha
Kahramandı benim babam
Benim kahramanım
O istedi öğretmen oldum ben
Ben de uzattım çocuklarıma birer dal
Onlar da tutundular mutlular şimdi
Ama
Yetmiyor öğretmen yüreğime bu kadarı
Ne kadar tutunamayan varsa
Hepsine de uzatmak istiyorum birer dal
Onlar da tutunsunlar
Mutlu olsunlar şu yalan dünyada
Onlar da uzatsınlar
Diğer tutunamayanlara birer dal
Derin kederler içindeyim
Sesleniyorum ümitle
Zar zor da olsa tutunabilenler
Tuttuğunuz dalları
Biraz daha biraz daha eğin
Kalmasın tutunamayan bir kimse
Yanınızda yakınınızda
Sıkıca sarılın birbirinize
Sadece bu birlikten güç alın
İşte o zaman yaşararız
Neşe içinde birlikte
Çok da iyi bir ders olur bu
Yiyip yiyip doymayanlara
(Halil Güven-Mavi Kanatlı Kuş)