Tüyü Bozuk!

Annem, Mustafa dayımı götürmüştü hanımı istemeye giderken!

Babam yurt dışındaydı.

Dayım allamış pullamış beni!

“Çok iyi uşaktur; has uşaktur, saridur! (öteyidur dememiş)

Kaynatam olacak Mustafa Amca anlamamış bunları tabi!

“Ne iş yapar yeğenin muhtar?”

“Bir fuşki yapmaz! Bubasınun süs köpeğidur! Yer içer, yatar aşşağa!”

Biraz anlamış sanki!

“ Kızımı nasıl geçindirecek peki?”

“Allah böyüktur!”

Müslüman adam; Allah büyüktür denince gevşiyor hemen!

Bana kalırsa “saridur” lafına tav oldu hanım taraflı Mustafa Amca! Çünkü düğünde dikkat ettim bir tane bile “sari kafali” Türbe köyü sakini göremedim! Türbe köyüne bir ilki yaşatmanın tarifsiz mutluluğu vardı bende şimdi!

Nikâhımızı kıyan Mustafa Hoca, beni çocukluğumdan beri tanıyan biriydi. Hâlâ çayımı içer.

“Ahmetçiğim, iyi günde kötü günde …” diye başladığında özellikle kötü güne vurgu yapması Mustafa Hoca cephesinden de iyi görünmediğim kanaati uyandırmıştı bende!

O zaman sesimi çıkarmamıştım!

Geçen çay içerken sordum ona bunu!

“ Hocam, nikâhımı kıyarken kötü günde lafına fazla takılmıştınız hatırlarsanız! Geçen otuz beş yıllık zaman zarfında nikâh akdine uymadığım konusunda bir şüphe var mı içinizde? “

“ Ahmetçiğim bak; ben oldum olası tüyü bozuklara güvenmedim! Elleri rahat dursa ayakları durmaz! Fakat senin hakkında kötü  bir şey duymadım Allah var! Kime sordumsa seni iyi cevap verdiler!”

“Neyzen’e bağladın işi hocam!”

“Anla işte!”

Hoşuma gitti bu lafı!

“Rüştü Abi çayları tazele! Hocamınki şekersiz!”