Twitter'a erişimin engellenmesi…

 Bu yazı üç günlük gecikmiş bir yazıdır. Üç günlük bir gecikme bir yazıyı eskitir mi? Herhalde eskitir… Hele şimdi “Şeçimden (30.3.2014) Önce  ve Seçimden Sonra diye tarih atmak gerekir.  Seçimden önce nice gürültü koparanlar şimdi nice sessiz! Ve Türkiye niye bu kadar sessiz? Birisi diyebilirler ki : “Çenesini kapadılar da ondan… Ne yani Türkiyenin çenesi Twitter veya Youtube dan mı ibarettir ki… Herkes konuşuyordu. Şimdi biraz tabii bu şok hali sürecek, ondan sonra Cumhurbaşkanlığı Seçimleri geliyor… O da ayrı bir macera, göreceğiz..

İsviçre Millet Meclisi’nde . Milletvekilinin biri Türkiye’deki bu Twitter yasaklanma meselesini kürsüye getirmiş. Hem adam anlatırken, yerlere yatarak , bu ne ilkellik! diye gülüyor. Hem de diğer Milletvekilleri yerlere yatmışlar gülmekten. Bu ne aptallık, diye. Youtube’da seyredin  diyeceğim ama, Youtube nerede?

Kim yasaklıyor bu “Twitter” belasını..!

Başbakan mı?

Savcılar mı?

Mahkemeler mi?

Yoksa ilgili Devlet Kuruluşları mı? Hani şu iyice görevi  Abdulhamit’in “Sansür” kurumuna dönen, kurumlar mı?

Üstekiler inkar ettiklerine göre, sonrakiler yaptı bu işi. Ama belli ki…

Başbakan “Kökünü kazıyacağız,” dedi ve Twitter kapandı. Arkasından da Youtube…

İsviçreli Milletvekili . istediği kadar gülmekten yerlere yatsın bunu söylerken Ama Türkiye’nin gerçeği bu… Başbakan bir gaf yapar, hemen onu düzeltmeye çalışırlar…

“Eee … Bu tabii bir olaydır. Çünkü bu kurumlar (Twitter, facebook falan…) Türkiye, Cumhuriyeti’ne vergilerini vermiyorlar; ayrıca bu medyada birbirine küfreden insanlar var ve bunların Savcılıkta dosyaları var. Twitter bu talepleri kabul etmiyor… Falan filan…

Bunları işin zahiri yönleri. Millet de biliyor ki, iş artık çoktan çığırından çıkmış; Devlet artık hiçbir iletişim kurumuna sahip değil. Kimin ne yaptığı belli değil; kim kimi izliyor; dinliyor ; gözetliyor … Belli değil . Rezillik diz boyunu aşmış.

Bakanlar Kurulu’nda konuşulanlar bir saat sonra; Genel Kurmay’da yapılan toplatısının kayıtları bilmem kaç saat sonra bütün bu medya organlarında, gizli açık mal gibi ortada…
Bülent Arınç  “Bu ihanet,” diye  bağırıp duruyor. Başbakan’ın ne söylediği ise artık anlaşılamıyor. Anlaşılan, artık Devlet diye bir şey kalmamış. Devletin bütün sırları ortada.. Vah bize; vahlar bize…

Peki, devleti bu hale kim getirdi? CHP’mi , yoksa 11 yıldır devletin başında bulunanlar mı?

Koca Genel Kurmay Başkanı’nı nasıl içeri attılar… Bazı “duyum”larla ,öyle değil mi?

Yüzlerce kıymetli ordu efradı niye içerde yatıyor , bazı “duyum”larla ; öyle değil mi?

O duyumları kim duydu, dinledi ki? Yazık değil mi bu insanlara. Asıl onlar montaj; dublaj kurbanı oldular. Bu artık apaçık… Kim yaptıysa yaptı?

Kim koca Deniz Baykal’ı rezil etmeye tevessül etti. Bunun tartışması da sürüyor!

Ama bazıları, elleri ak sütten çıkmış kaşık gibi… Tertemiz, kıyıdalar. Yada kendilerini öyle görmek istiyorlar. Ama yapılan her şey Tarih Baba’nın sayfalarına yazılır. Hem de yapanın kalemiyle. Onu bilirler, onu söylerler.

Zavallı  Kanuni’nin en büyük sırları bile,  kaç yüz yıl sonra faş olmadı mı?

Ama bazıları diyorlar ki, benden sonra kıyamet… Senden sonra kıyamet de, bu ülkeye ne olacak; bu ülkenin çocuklarına ne olacak. Bu ülkenin insanları; İsviçre’deki milletvekili anlatırken gülmekten patlarken bizdeki olanlara; biz hiç utanmayalım mı?

Bizi bu hale getirdiler. Yazık oldu. Ve yazıklar olsun.

Ordu çürüyor…

İstihbarat Kurumları çöküyor…

Devletin kurumları çürüyor.

Ve o koskoca Siyasetçiler; her gece birbirlerine küfrediyorlar.

Bu ne rezil bir dünyadır.

Be hey kurban olduğum  Allahım, biraz da bu ülkeye bak. Bak neler oluyor. Bu ülkenin insanları ki , namazlarını aksatmazlar, Kuranlarını okurlar, zekatlarını verirler; Hac’larına giderler… Peki, bu zul, bu utanç bu ülkeye layık mıdır? Nedendir?

Twitter kapanmış!

Youtube kapanmış!

Artık hiçbir şeye hayret etmiyorum. Yarın da derlerse :” Bütün Postahaneler kapanmış..” Hiç de hayret etmem. Zaten. Twitter; facebook, Youtube … çıktı çıkalı mertlik bozuldu… Kim sallar Postahanelerin kapanmasını…

Artık , Abdulhamit, İstanbul’a geri dönmüş ,  deseler bile şaşırmam!

Böyle memlekete, böyle  idare… Neyse. Fazla uzatmayalım; benim de ağzım bozulacak. Günaha gireceğim. İstemiyorum. Kalın sağlıcakla.