Üç çocuğu yanyana yatırmışlar, onlar ölü çocuklar...

Kıyamamışlar cansız bedenlerine, bırakamamışlar soğuk taşın üzerine, bir parça kilim serip üzerine yanyana yatırmışlar. Yanyana üç çocuk, onlar ölü çocuklar.

Hepsinin yüzlerinde çocuklara özgü masum ifadeler. Yanyana üç çocuk, sanki uyuyorlar.

Bir mermi gelmiş, bakmamış çocukların o güzel yüzlerine, dinlememiş çocukların temiz yüreklerini, görmemiş çocukların gözlerindeki korkuyu.

Kör mermiymiş, sağır mermiymiş, insafsız mermiymiş. O mermi masum çocukları bulmuş.

Bir alçak göndermiş o mermiyi. O mermi masum çocukları bulmuş.

Dinledim Nazım’ı,

“Çalıyorum kapınızı,
teyze, amca, bir imza ver.
Çocuklar öldürülmesin
şeker de yiyebilsinler.”

diyen Nazım’ı...

Bu yazdığım bir imzadır çocuklar öldürülmesin diye, şeker de yiyebilsinler diye... Sizde yazın, yazdığınız bir imza olsun çocuklar için...

Ankara, 6 Ocak 2009