Üç ses.

Sabah yedi sıraları evden dışarı çıktım.

Apartmanların önünde bir karpuz sergisi var.

Günün sıcaklığının hissedilmediği ender zaman dilimi sabah…

O kadar güzel sessizlik ki bunu bozan ses bile güzel…

Adeta ses resitali sunan kuşlar …

Karpuzcu uyuyor…

…

Kaldırayım, geçen gün verdiği tatsız ama kırmızı renkli karpuzun acısı çıksın istiyorum.

Sonra…

Vaaz, cayıyorum!

İçine mi girdi, nereden bilecekti derken bir tarafım.

…

Serinlik bir nimet Akdeniz de yaz günlerinde… Bilen, bilir.

İyi manzaraya bakarım diye...

Sahile yürüyorum, okaliptüs ağaçları var, yol kenarında…

Şu namı değer bataklık kurutan ağaç…

Boyları 100 metreyi bulurmuş, günlük ortalama 400 litre suyu topraktan alıp bünyelerinde barındırırlarmış.

Varsa bir bataklık dikin okaliptüs’ u…

Her batağa iyi gelir mi? Üzerinde bilimsel çalışma yapılması lazım.

…

Deney sonuçları, batağa gitmişleri temizlediğini ispat ederse…

Bu direk geçme bunalımlardan çıkış reçetesi…

Nasıl olsa bitkiler aldıklarını, insanların hizmetine bir şekilde sunarlar…

İlgililere duyurulur…

…

Belki bu dertlere çare vardır, diye düşünerek giderken…

Üç ses teorisi aklıma geliyor…

Kadın, para ve su…

Birincisi var, yirmi senedir dinliyorum…

İkincisini kaybeden varsa yerini bildirsin…

Elde kaldı su…

…

Hayat onda başladı, bizim yüzde yetmiş beşimiz de su…

İçmek ve atmak için kullandığımıza para ödetiyorlar da…

Ayağının ucunda koca Akdeniz var.

Biraz tuzu fazla ama hiç değilse şimdilerde para isteyen yok…

Dalga sesi dinlendirir diye denizin kenarına gidiyorum…

…

Hani derler ya çarşaf gibi diye…

Burası Karadeniz mi dalgalı olup ses yapsın?

Üçüncü de yok. Manzara da aynı.

Moral sıfır, gerisin geriye dönüp klavyenin başına geçeceğim, birincinin tabiri…

…

Karpuzcu uyanmış.

—İyi karpuz veriyim mi?

—Rengi değil de tadı iyi olandan ver!

—Anlamadım abı?

—Evvelki gün aldığımı tamamlasın diye…

— …?

—Hayırlı işler…