ÜÇ YALAN

Ben sevdiğime üç yalan söyledim… İstemedim kurmak karmaşık cümleleri… Ya da belirsiz, sonu olmayan uyduruk hikâyeleri… Her şey gerçekti sevgilim… Sadece üç yalan söyledim sana…

Sonunun olmadığını bildiğim bir yolun başındayım. Yavaş yavaş içine sürükleniyorum. Direniyorum. “Hayır” diyorum… “Hayır…” Soğuk dağın tepesinden bağırıyorum, kocaman harflerle… “Haaayır…! Haaayır…! ” sana zarar veriyorum. Sana sadece zarar vermiyorum yalanlarımla, seni kendimle zehirliyorum adeta. “Son sigaramsın” demiştin yaa “içmeye kıyamadığım…” İşte bir o kadar zararlı ben… Her tutku bir esarettir aslında. Seni Esir ediyorum hayatım… Seni, kendime mahkûm ediyorum… Kelepçenin bir ucu sende, bir ucu bende…

Bir ormandayım seninle… Yemyeşil, sessiz… Sadece rüzgârın uğultusu… Gidelim buradan, bu sessizlikte hissedilir yalanlarım. Bir okyanustayım seninle. En derinlerde, diplerde... Burada kalalım ne olur. Hiç çıkmayalım suyun yüzüne. Boğulalım gerekirse. Çıkarsak, boğulup çıkalım suyun yüzüne. Ama yüzleşmeyelim gerçeklerle.

Ben sevdiğime üç yalan söyledim… Beni affetmeyeceğini bile bile… Ellerinden kayıp gideceğimi bile bile. Ben kayıp giderken, görüyorum seni. Sen, mezar taşımın üzerinde karlar arasında kardelen çiçeği. Üşürsün, git üzerimden. Kıyamam yapraklarına… Masum, boynu bükük bakışına… Dökülüverir gerçekler dudaklarımın arasından. Git…

Ben sevdiğime yalan söylerken. Ama üç tane… O tüm ihtişamıyla NUR’landırdı odamı. Kapasam pencerelerimi, çeksem perdelerimi, kapılarımı kilitlesem bile nafile. Bir şekilde sızıyordu kırık kalbimin, çatlaklarının arasından. Güneşimdi benim, güneşim… Karanlıkları aydınlatan, ısıtan… Yağmurlu, soğuk bir kış gecesinde ıpıslak, sırılsıklam (aşkından) kapını çalmıştım… Ben “benim!” bile demeden, nefesimden tanımıştın. Ve açmıştın kapıları sonuna kadar… Hâlbuki ben sana üç yalanla gelmiştim o gece. Üşümüş yüreğimi ısıtmıştın. Güneşimdin ya…

İşte böyle… Ben seni seviyordum ve sen biliyordun. Ama sana üç yalanla geldiğimi bilmiyordun…

Şimdi dersiniz, dürüstlük varken yalanda niye… “niye?” si yok bende… Kahretsin… Yok! Yok işteeee… İşte öyle…