Uçmak ve hayallerim

"Ben uçmak istiyorum. Neden mi? Çünkü, uçmakta özgürlük var, bağımsızlık var. ancak o zaman kendimi özgür hissedeceğime inanıyorum. Bunun için kuşlara imreniyorum.

Ben hiç uçağa binmedim. Uçağa binmek istiyorum. Gök yüzünün derinliğinde kaybolmak, maviyle buluşmak, bulutlarla dansetmek istiyorum. Özgür olduğumu biraz da olsa uçarak hissetmek istiyorum. Bazen salıncağa binerim. Çok sallanınca kendimi uçuyormuş gibi hissederim. O zaman içimde bir mutluluk belirir. Çünkü; bütün dertlerimden kurtulurum bir an bile olsa. Kendimi bir kuş gibi uçuyormuş sanırım bazen. O güzel duyguyu kucaklarım, hiç bırakmak istemem ama o güzel duygunun bir gün uçup gideceğini bilirim.

Bütün çocuklar, bütün gençler uçmak isterler. Ailesinin himayesi altından kurtularak kendi ayakları üstünde durduklarını, özgürlüklerine kavuştuklarını zannederler belki bir an da olsa...

Ben biliyorum. Bir gün ben de uçacağım. Ben de yukarıdan bakacağım insanlara ve dünyaya. Ve o zaman anlayacağım ki artık benim de birşeyler yapmam gerek bu vatan uğruna. Herkes benim gibi uçmak ister. Kim istemez ki uçmayı?"

Yukarıdaki satırlar, Devlet Hava Meydanları işletmesi'nin yayın organı, "Uçuş Noktası Dergisi"nin düzenlediği, "Gençliğin Havacılık Hayalleri" konulu kompozisyon yarışmasında birinci olan, "Uçmak ve Hayallerim" başlıklı kompozisyonu yazan Pakize Küçük'e ait. Pakize bu kompozisyonu ile yarışmada birinci oluyor. Hikaye de bura da başlıyor.

Türk Hava Kurumu Üsküdar Şube Başkanı ve THK Genel Yönetim Kurulu Üyesi Türsen Hekimci, Genel Yönetim Kurulu Toplantısına katılmak üzere Ankara'ya gelirken uçakta okuyor bu yazıyı. Dikkatini çeken en önemli konu ise, Pakize'nin bir köy ilköğretim okulu öğrencisi olması. Yarışmaya katılan 200 öğrencinin içinde tek köy okulu öğrencisi Pakize. Diğerleri büyük kentlerimizin resmi, özel bilindik okullarının öğrencileri. Çantasına atıyor dergiyi. Toplantı sonrasında İstanbula dönüyor. Eşyaları arasında o dergiyide görünce, konuyu yeniden hatırlıyor. yazıyı eşine de okuyor. Duygulanıyorlar. Türsen Hekimci ve eşi birlikte karar veriyorlar. "bu çocuk için bir şeyler yapmak lazım." bu kararın ardından çalışmaya başlıyorlar. Önce Pakize'nin okuluna, oradan da ailesine ulaşıliyor.

Pakize Küçük, Afyonkarahisar'ın Dazkırı İlçesi, Akkeçili köyünde yaşıyor. Akkeçili Köyü İlköğretim Okulu 8. sınıf öğrencisi ve 13 yaşında. Çiftçilikle uğraşan Yüksel ve Bedriye Küçük çiftinin 3 kızından ortanca olanı. Ablası Kocatepe Üniversitesi'nde Tıbbi Sekreterlik öğrencisi, küçük kardeşi ise, ilköğretim okulunda 4. sınıfa gidiyor. Babası duyma engelli ve konuşamıyor.

Aile ziyaret ediliyor. Pakize ile ilgili geliştirilen projeler anlatılıyor. Ailenin ikna edilmesinde Pakize'nin israrı da etkili oluyor ve Pakize için aile gerekli izni veriyor. Bu iznin ardından Pakize, Türk Hava Kurumu'nun çağrılısı olarak Ankara'ya geliyor. Türsen Hekimci ile birlikte THK Genel Başkanını ziyeretlerinde, Genel Başkan " Anıtkabir'i Gördün mü?" diye soruyor. Pakize görmediğini söyleyincede hep birlikte Anıtkabir'e gidiliyor. Pakize kendi İlinin çevresinde geçen savaşları, okulundaki derslerinden biliyor. Ancak Anıtkabir Müzesinde bu savaşları üç boyutlu anlatan galerileri gezince, daha bir heyecanlanıyor. Orada söz veriyor. Atasının huzurunda, yurduna ve ulusuna yararlı bir havacı olmaya.

Pakize'yi, 19. Uluslararası Katibim Kültür ve Sanat Şenliği kapsamında, "Hezarfen Yeniden Üsküdar Semalarında" isimli havacılık etkinliklerinde tanıdım. Bu etkinliklere THK Üsküdar Şube Başkanı ve THK Genel Yönetim Kurulu Üyesi Türsen Hekimci'nin Özel Çağrılısı ve "ONUR KONUĞU" olarak gelmişti. Gözlerinden zeka fışkırıyordu. Türkkuşu Genel Müdürlüğü, Model Uçak Başlangıç Kursunu bitirdiğini ve bundan sonraki yaşamında iyi bir havacı olmak için çalışacağını anlattı bir çırpıda. Havacılığı seviyordu ve Sabiha Gökçen hayranı idi.

Şimdi Pakize Küçük, Türk Hava Kurumu'nun özel ilgisi altında. THK Havacılık konusunda ulaşmak istediği tüm hedefler için onun yanında.

Yolun açık olsun Pakize.