Uçuşunuzu sulu mu yapardınız, kuru mu?

Uyuşturucu meselesi, kazandığı boyutları itibarıyla her geçen gün, daha bir derinden kanayan sosyal yaramız olarak gün gibi ortada durmakta. Maalesef bu tehlikeli illetin pençesine düşenlerimizin gerek sayıları artmakta gerekse uyuşturucu kullanıcılarının profili değişmekte. Maddeye bağımlılık yaşı da madde kullanım yaşı da oldukça düşmekte.

Geçtiğimiz haftalarda, Ankara'nın anlı şanlı TED Koleji'nde yaşanan acı hadisenin medya organları kanalıyla topluma yansıması sonucu bu durum nerede ise bir infial boyutu aldı, almalı da. Ama infial ederken, bağrışıp-çığrışmanın kesinlikle bir çözüm olmadığını da unutmamak gerekiyor.

Bu konuyla ilgili neler yapılmalı, eğitim sistemi, sosyal dengesizlikler falan filan gibi beylik laflar etmeyeceğim inanın ve rahat olun. Bu sözleri başta yönetenlerimiz olmak üzere birçok kişiden milyonlarca defa duyduk ama hiç bir işe yaramadı. Artık -ya da eskiden beri- liselerin tuvaletlerine dahi fütursuzca girebilmekte uyuşturucu maddeler.

İzmir'in turistik yerleşim birimlerinden Gümüldür'de, birkaç sene önce bir bar açılmıştı ve mekanın tabelasını gördüğümde küçük dilimi yutacaktım. Barın ismi "Extacy Bar"dı. Piyasadaki en yaygın ve uygun uyuşturucu hap yani. Bölge jandarması müdahale etti de barın ismi değişti diye hatırlıyorum.

İstanbul, Ankara, İzmir gibi büyük kentlerimizin neye göre kalbur üstü olduğu belli olmayan kalbur üstü mekanlarında, barlarında, gece klüplerinde, discolarında; hap, esrar, kokain gibi maddeler peynir-ekmek gibi satılıp, içilmektedir. Bu mekanların tuvaletleri eroin enjeksiyon merkezleri gibi çalışmaktadır. Ve bu durum da; gerek medyamıza yansıyan haberlerle, gerek emniyet birimlerinin bilgilendirme ve raporlarıyla sabittir.

Neyse, işin bu boyutu dediğim gibi Amerika'yı yeniden keşfettirecek beylik sözlere hacet bırakmayacak derecede açık ve nettir.

Geçtiğimiz günlerde medyaya yansıyan TED Ankara Koleji'ndeki olayla ve sonrasında yaşananlarla ilgili kendisine yöneltilen bir soru üzerine Sayın Başbakan, yaptığı açıklamasında şöyle bir cümle sarf etti:

"Gerek sulu gerek kuru tüm uyuşturuculardan gençlerimizin uzak durması gerektiğini ifade etmek istiyorum."

O kadar okurum, yazarım, çizerim, hasbelkader belirli bir eğitim seviyesine, genel kültür düzeyine, tecrübeye de sahibim, entellektüel bir kimliğim de var ama bu "gerek sulu, gerek kuru" söylemini, doğrusu hiç duymamıştım. Cehaletime mi vermek lazım, böyle bir jargondan haberim olmadığı için mutlu mu olmam gerekir diye, uzun uzun düşündüm. Hatta ve hatta daha bir ay kadar önce Canan Tan'ın son kitabı "Eroinle Dans"ı da devirmiştim ama bu "sulu-kuru" alem dilini doğrusu orada da okumadım. Canan Hanım da kaçırmış galiba.

Tüm toplum kesimlerince bu derecede ortak bir mutabakat ve görüş birliği sağlanabilecek bir konuda (uyuşturucu işinden para kazananlar dışında farklı düşünenler sanırım olmayacaktır tezinden hareket ediyorum) bile; yaptığı açıklamada şaşkınlık yaratabilmeyi başarabilen Başbakan'ımızı, gerçekten de hayretle izlemeye devam ediyorum. Vallahi sizi bilmem ama ben, bu "sulu-kuru" racon dilini hiç ama hiç yakıştıramadım. Recep Bey'e değil ama yakıştıramayışım, Türkiye Cumhuriyeti Başbakanlığı koltuğunda oturan kişiye.

Türk yakın siyasi tarihi araştırmacılarının, akademisyenlerinin; çok özenli ve kapsamlı bir araştırma yapması bence şart. Ve bu dev araştırmanın konusu da "görev süresi dahilinde yerli-yersiz en çok gündem yaratan hükümet başkanı kimdir?" olmalı bence. Sosyal bilimlerde kesin sonuçlara ulaşmak zordur ama bir sosyal bilimci, politika ve yönetim bilimi eğitimi almış bir kişi olarak ben, kesin favorimi ilan ettim bile sanıyorum.

Kurusuz ve sulusuz günler dilerim efendim; ama kuru fasulye ve sulu köfteyi ihmal etmeyiniz lütfen, sözümüz onlar için değil kesinlikle.