Ufuktaki gemiler kadar, hatta miyopsanız ufukta seçemediğiniz gemiler kadar uzak aşk

Hayatınızın en anlamlı olduğu dönemdir bu duyguya bu ismi verdiğiniz zaman… O güne kadar size acı veren, yorgunluk veren işler,  selam vermek istemediğiniz insanlar size yakın gelir. İşler kolaylaşır, insanlara selam vermeden geçmesiniz. Yüzünüzde asılı bi tebessüm tüm gün eşlik eder size.

Bu duygu milyon kişinin yaşadığı bir şehirde tek bir kişiye bağlı olmak, o tek kişinin bakışları, konuşmasıyla en çok da size anlattığı hayalleriyle sizdeki duygular tavan yapar. ‘Aşk’ şekillenir, aşk yola çıkar, aşk en çok da kalabalıkları sever ya zaten…

Bugünlerde kafamı kurcalayan mevzu bu aşk konusu. Sıradan,  rutine binen söylenen sevgi sözcükleri ama inanarak ama inanmayarak, yaşanılan her duyguya ‘aşk’ denilmesi.

Biz gerçekten de beğendiğimiz bedenlere hayalimizdeki ruhları koyarak aşk diye dolanıyoruz ortalıklarda.

İtiraf edeyim ,Hayatımda bir kez yaşadığım duygudur… kalbimin atışını duymak beynimde, onunla buluşmaya giderken yaşadığım  el –ayak karışmasını, yanında yemek bile yiyemememe yol açan o mide bulantısını, hiç bitmeyecek gibi hissettiren o güven duygusunu, elini tutmanın dünyalara bedel olduğu , harflerin sustuğu anlar…

Fazla uzatmaya gerek yok. Mevzu aşk ‘sa da çok söze gerek yok … İnsanın hayatta kaç kez bu tanımı zor duyguyla karşılaşması imkanlı yada imkansız… Bunu bende bilmiyorum.