Ülkemizin ziyaretçileri

21.03.2011 sabahı işe gitmek için uyanıp pencereden baktığımda leyleklerin biraz acele edip evimizin arkasındaki kırlara konmuş olduklarını gördüm. Yaklaşık yüzelli-yüzaltmış kadar varlardı. İnsanoğlu bunca karmaşa arasında tabiatın kendi kurallarını gayet titiz bir şekilde uygulamaya devam ettiğini farkedemiyor. Pencereden gördüğüm kadarıyla leylekler bayağı düşünceliydiler. Sonra bir tanesi sanki beni kanadı ile çağırıyormuş gibi geldi. Aşağıya inip yanlarına doğru ürkütmeden yürüdüm. Yerlerinden hiç kıpırdamadan, sadece boyunlarını çevirerek beni izliyorlardı. Liderleri olduğunu tahmin ettiğim yaşlıca bir leyleğe doğru yanaştım. 

"Hayrola? Bu sene biraz erken mi davrandınız? " 

"Galiba öyle oldu... Ama bunda fazla suçumuz yok... Nereye konduysak ya da konmaya kalktıysak tacize uğradık.." 

"Ne oldu ki? Kim taciz ediyor sizleri? " 

Leylek, şöyle ters ters yüzüme baktı 

" Salak mısın yoksa tipin mi öyle gösteriyor? Tabii ki soydaşların... Bu insanoğlu yakında hiçbir yerde barındırmak istemeyecek bizleri..." 

" Yalnış düşünüyorsun leylek kardeş... Bütün insanlar senin söylediğin gibi değil..." 

" Onu bunu bilmem... Bu tacizlerden kaça kaça Bilecik'e çok erken konduk. Baksana etrafa ne kadar soğuk... Yiyecek birşey de bulamazsak telef olup gideceğiz, çoğalalım derken... " 

" Vallahi üzüldüm halinize... Yapabileceğim birşey var mı? " 

" Yapacağınız en büyük iyilik bize bulaşmamak, hayat alanlarımızı bize bırakmak... Yoksa ilerde çok ararsınız bizi ama bulamazsınız..." 

Leylek, kanadıyla şöyle bir hareket çekti. "Gidebilirsin " anlamında... 

Evden çıkarken havadaki kalabalığı farkettim. Toplanmışlar, yola çıkmışlardı. Allah hepimize basiret versin...