Ülkenin gidişi..

İzlediklerim/M. Demirel Babacanoğlu

Ülkenin gidişi yetmişli yılları andırıyor.

Sokağa çıkılamazdı. Her gün gençler birbiriyle çarpışırlardı. Yirmi otuz ölü verilirdi. Yetinilmedi, Maraş olayları çıkarıldı, toplu katliam yapıldı. 12 Eylül geldi, soruna çözüm bulamadı. Gençlerin, işçilerin, öğretmenlerin üzerinden silindir gibi geçti.. Çok sürmeden ara terörist olaylar başladı. O günden bugün kırk bin kişinin öldürüldüğü yazılıp çiziliyor. Bu az bir rakam değil.. Bugünlerde olaylar artarak hızla devam ediyor. Yine sokaklar tekin değil. Gençler yetmedi, şimdi çocuklar salınıyor sokaklara. Molotof kokteyliler, taşlar, sopalar, silahlar konuşturuluyor. Binalara, evlere saldırılar düzenleniyor. Yakılıyor, yıkılıyor. Hiç kimse, durun, durdurun bunu demiyor.. Terör yanlıları daha da körüklüyor olayları.. Açılım, saçılım, demokrasi diyerek işler iyice çığırından çıkarılıyor. Terör yanlıları her gün bir bahane buluyorlar.. Sokaklar, caddeler, yollar kan içinde. Gazeteleri, televizyonları, radyoları açınız.. Kandan başka bir şey göremezsiniz..Trafik kazaları, töre, aşk cinayetleri de tuz biber oluyor. Geçtiğimiz günlerde Adana’da biri sevgilisini 28 yerinden bıçaklamış. Bu ne hınç, bu ne kin?.. Hiç kimse kimseyi zorla sevmez, sevdiremez. Sevmiyor diye, 28 yerinden bıçaklamak akıl alacak iş değil.. Dünyanın çivisi mi çıktı?

Bu işlerin düzelmesi için, muhtarlar, kaymakamlar, valiler, belediye başkanları, kentin ileri gelenleri, mahalliler.. kendi aralarında toplantılar düzenlemeli. Konu konuşulmalı. Çareler üretilmeli. Bu gidiş, gidiş değil. Bana deymeyen yılan bin yaşasın diyemezsiniz. Herkes sorumlu bundan.. Nasıl duracaksa bu kan ölüm, durdurulmalı.. Yoksa bedeli ağır olacak..