Ülkeyi Geliştirelim Halk Nasıl Olsa İdare Eder, Çanakkale Köprüsünün Hatırına İşsiz Kalmaya Razıyım

Eskiden çamurlu yollarda yürüyorduk ama karnımız doyuyordu, şimdi yollar asfalt oldu cebimizde para yok; para yollara gitti.

Biz henüz gelişmemiş bir ülkeyiz hem yollar asfalt olacak hem de cebimizde para olacak durumu zor, maalesef birinden biri, diğerinde fedakârlık edeceğiz.

Cebimizi doldurmak için çalışabilirdik o zaman yollar çamurlu olurdu. Hangisi daha akılcı, paramız mı olsun ülkemiz mi gelişsin?

Ülke gelişince zaten paramız da olur diyenler var; betona yatırım para basmıyor, istihdam da yok. Ama betona yatırıma da mecburuz, köyümüze yürüyerek gidemeyiz.

Bu yollar, köprüler, havaalanları vs.nin ne üretime doğru dürüst katkısı oldu ne de istihdama. Bunların yerine üretime yönelik yatırım yapılsaydı şimdi belki işsiz yoktu.

Biz bu ikisini de yapmak zorundayız ama ikisini aynı anda yapmaya ülkenin imkânları elvermez, birini önce yapmak durumundayız.

Ülke ne olursa olsun diyenler ve sadece yaşamayı düşünenler ikisini de yapalım olmazsa önce para için çalışalım diyeceklerdir.

Onların bu düşüncesiyle “Ülkeyi geliştirelim halk nasıl olsa idare eder” anlayışını sırf kendileri “dünya lideri/reis” olmak için uygulayanların davranışı arasında ülkeye zarar bakımından fark yok.

Çıkıp diyeceksin ki “Ben Çanakkale Köprüsünü/ve buna benzer daha bir sürü şeyi” yaparım ama bedeli olur, çocuklarınız icabında işsiz kalır”

Biz ne yoksulluklar yaşadık, dedelerimiz seferberlikte at pisliğinden buğday tanesi toplamış. Hem neyi ne için yaptığını bilmeyeceğiz, hem ülkenin parasını ona buna peşkeş çekeceksin hem de bu harbiliği göstermeyeceksin.

Sonuç: Kanal İstanbullar topal, halk işsiz ve aç. Ne için işsiz ve aç kaldığımızı bilsek katlanırız. Çünkü önce ülkem sonra ben!