Umduğum dağlara karlar yağdıkça

Her seferde boş kalmasaydı yorgun ellerim! Neden askıda kalır hep söylenenler? Sevilen zalim, seven mazlum. Değişmeyen, değiştirilemeyen kader ezelden gelir, ebede gider. Yağmur gözlerim. Rahmet iniyor sağnak sağnak. Bereket fışkırıyor dokunduğum her yerden. Suluyorum; suladıkça kuruyorum. Esiyorum; estikçe üşüyorum. Korkuyorum. Bulamadığım huzurun ardı sıra savrulmaktan yorgunum. Açlığım, secdem. Dilim şişmiş, gönlüm verem. İsyanım kuru. Teslimiyetim boş. Kendi kendime söylendiğim demler. Aldandığım sözler. Avuntum. Avundum. Avunuyorum.Saçma sapan bile mi olsa inanıyorum, yoksa anlamak için mi? Akılları aşan mutlak bir hakikatin perişanlığı mı yaşadığım? Ne “credo, quiae absurdum” ne “credo, ut intellectum” şifa sunuyor perişan gönlüme.

Kararsız bir okyanus deli yüreğim; kâh coşkun dalgaların şiddetiyle hercümerç, kâh huzurun bağrında sermest…

Ey Mutlak iyi, Hayrı Mahz! Kudretine hat çekilmeyen; bir “ol” ile her şeyi olduran; Sahibu’l vucud!

Arzın halifesi arzın içine etti. Yer gök kan kusuyor. Seni bekleyen gamlı gönüller, sensizliği binlerce hayalle unutmaya çalıştı. Kötülüğü hayra yordu. Yokluğu ganimet bildi. Lakin sessiz bekleyişler, zulmün çığlıkları arasında çaresiz kaldı.

Oldurmak kadar zor mu “ol” deyivermek? Bir nefeste yeni baştan kurmak bütün gerçekliği ya da yalan âlemi.

…

Yüce Rabbim, ne ister ki gariplerden? Bakalım hikmet neresinde gizli illetin? Madem hikmet ne diye illet diyorlar? Yoksa kulak asmamalı mı her söylenene?

İllete hikmet nazarıyla bakan tuhaf bir anlayışın, yok yok, köklü bir geleneğin muzdarip evlatları. Başa gelen her musibeti, yapılıp edilenlerin bedeli olduğuna inanan günahkârlar güruhu. Zilleti rahmet sayan milletin çocukları.

Çektiklerimiz yarınlarımızın selameti içindir. Dertsiz başımız, gamsız günümüz olursa, vah bize! Tanrı unutmuştur bizi; terk etmiştir dünyada. Gün, ah-u figan günüdür, eğer böyle ise ahvalin tecellisi...

Hayatı karışık bir yumak olarak algılamasaydım, huzuru yakalamak zor olmazdı belki.

Ey Rabbim, yoksa gerçekten gizli bir elin bizleri te’dîb ettiği inancı ile perişan gönüllerde mi gizlisin?