Umuda Tırmanan Merdiven

sessizliğine başkaldırıyor kalbim

bağrımı delen

ölümcül düşler vuruyor uykularımı

İzi yok mazideki faslı baharın

griye boyanmış her yer

solup gidiyor her emel

gençlik dediğin

hesabını soramadığın

yaş simsarının vurduğu ten

yeşiline uyanamayan bozkır /daki sarı

ayağına takılan gerçekle düşüyorsun yere

ve koluna giren hazanla yürüyorsun yolu

med zamanın kıyameti(m) cezir vakti

sürecek artık

kıvılcımlar saçamayan örsteki demir

parlamadıkça paslandıramıyor korkuyu

içimden düşen dünleri toplayamıyorum

hayatın eli belinde yine

çemkiriyor ağzındakilerini

benden izinsizsiniz diyor arkası yarınlara

ey hayat

gizinde sürüklediğin ruhumun yanık teninde

sağalmayan yaran

göğermeyen yeşilinle

yüzümün dinmeyen sancısı var

ne çabuk getirdin buralara

oysa, umuda tırmanacak merdivenimi

yeni tamamlamıştım daha…

2011

Hâdiye Kaptan

c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir

Güzel Sanatlara tutkulu, Türk sanat müziği hayranı, deniz ve İstanbul âşığı şiiryazar bir fâni....