Umudum olmalı

Aynı sokakta, aynı evin camında, gittiğini izlediğim gibi geleceğin günü bekliyorum umut edemeden. Zor olanı başarmaktı benim yaptığım. Bir çiçeğin soluş anı kadar. bir güneş batana kadardı bütün başardıklarım. Tüm istediklerim bir yağmur damlası kadardı sadece. Bir limanda bir yolcu var şimdi. Bavulunda çok bişey yok bir kaç hayal kırıklığı ve hüzün. Hata yapamayacak kadar küçüktüm oysaki yada yaptıklarımın farkına varamayacak kadar. Birinin sıcak elini sırtımda hissetmeye ihtiyacım var. Büyümekten korkma evlat, büyükü mutlu ol demesine. Hiç büyüeseydik keşke, hiç kirlenmemiş olsaydık. Hayatın lekeleri bulaşmasaydı üzerimize. Yıkasakta asla çıkmayacak lekeleri. Hiç bir ilaç deva olmayacak yaralarımıza. Hiç bir dost avutamayacak hüznümüzü. Hiçbirşey çare olmayacak belkide ölümden başka. Şişeleri sıralamış bir adam gördüm. Her şişeye bir isim veriyordu. En çok kızdıklarından başlıyordu önce, içtikçe öfkeleniyor birazdaha şişe ekliyordu diğerlerinin yanına. Birisini gördüm babasından kalan altı patlarla arıyordu derdine devayı. Tek bir mermi olsun istemedi tüm yaşadıklarını aşağalıkça bitiren. Uzaktan küçük bir tebessümle izledim onu. Buna izin vermediği için alnından öpmek istedim. İnsanoğlu işte hep bir kaçış arıyor. Halbuki bilmiyoruz her yağmurdan sonra güneş, her kıştan sonra bahar gelir. Bilmiyoruz elbet ruhumuza birgün bahar geleceğini. Çamurlara bata çıka yağmurdan sonra yürümeyi öğrendim. Öğrendiklerim öğreneceklerimin sancısını dindirirmi bilmem ama elbet birgün herşey güzel olacak.