Umut...

Köyünü, evini, sevdiklerini terk ederek, İstanbul’a veya diğer büyük şehirlere iş, aş, umut ve geleceğini aramak için gelen, on binlerce Anadolu insanı var…

Adı Yaşar, o da köyünü ,sevdiklerini terör belasından ,işsizlikten kaçarak, İstanbul’a gelenlerden ...

İçinde öyle bir çalışma isteği var ki … ancak inşaatlarda iş bulabilirse çalışabiliyor. Hayatı ise, günlük yaşıyanlardan birisi… On arkadaş beraber barınıyor yıkık virane evde, genellikle aynı inşaatlarda çalışıyorlarmış… Yaşadıklar ! terk edilmiş evde, elektrik ,su, tuvalet yoktu. Yedi, sekiz ay bu yıkıntıda barındılar…Mülk sahibi yığıntı evi yıkınca, artık sokakta yatıp kalkıyorlar... Yaşar’lar, yine bir yıkıntı terk edilmiş ev arıyorlar, bizim buralarda bir hayli var da... Sadece kafamızı sokalım yeter diyor, yağmur, ayaz geceler, kar var. İhtiyaçlarımızı zaten caminin tuvaletinde gideriyoruz diyor, gözleri ıslanıyor Yaşar’ın bunları anlatırken, dalıp gidiyor… Kolay olmasa gerek gurbetlik. Eğer birde eşin, sevgilin nişanlın varsa bekleyen…

Kiralık ev ise hayal onlar için ,on bekar insana evini kiraya kim verir …Yaşar’ların İstanbul’da yaşaması için , iş ve ev lazım. Onlar da bu ülkenin insanları, herkes gibi. İnsanca yaşamak, Yaşar'larında da hakkı değil mi ?

Sıcak yuvanızda, sağlıkla sevgiyle kalın...