Umut sonda...

Ne yazacaksın?

Bilmiyorsun..

Biliyorsun da, nerden, nasıl başlamalısın onu bilmiyorsun!

Klasik bir şikayetle mi başlasan, yoksa bir söylenmiş sözle mi ? Söylenmiş söz, zaten söylenmiştir!

Klasik şikayet ne?

``Kendimi yorgun ve yalnız hissediyorum``

Neden..?

Nedeni basit; yaşanmamışlıkların yaşanmaya özlemi gün geçtikçe artıyor da ondan.

Neden artıyor?

Y a ş l a n ı y o r s u n..! K o r k u y o r s u n..!

Etrafına gülücükler saçarken kendine cimrilik etmenin alemi ne peki !

Yaşlanıyorsun diye korkunun cesaretini arttırmak da neyin nesi !

Bir faydası mı olacak kendine acımanın !

Yok ! Yok tabii ya... Yok !

Gezip dolaşıp,geldin. Sözde rahatlayacaktın. Hep bir ağızdan anlatılan ağrıları sızıları dinledin. Evlatların vefasızlığı konusunda hemfikir olmuşlara bir güzel kulak kabarttın...ve dedin ki , `` elde var sıfır``

Ya ne olacaktı..?

Anaya babaya sen ne iyilik yaptın, vazifenin dışında ? Onların hangi yükünü indirdin sırtından..? Sırayla bu işler dostum sırayla. Şimdi sıra sende .Unutulmayı da, yalnızlığı da, yaşlanmayı da kabul et..! Az mı seyrettin uzaktan o yalnız kalışlarını... Az mı kızdırdın sabırlarını... Şimdi konuşturma beni...!

Kalk hadi şu miskin düşüncelerin başından..! Dağıttığın gülücüklerin birazını kendine sakla...! Verdiğin akılları biraz başına topla..! Sonra de ki, ``ne mutlu nefes alıyorum, elim eriyor, gözüm görüyor, henüz yere düşmedim`.Ha şöyle işte.. Yola gel canım. Bir kahve yap kendine, ps yi aç. Bir değil bir çok şiir oku... Gör başka yalnızlıklarında olduğunu ve hep de olacağını... Gör yazmanın kendisiyle yüzleşmesinin sonucunu.``Ektiğini biçersin ``dememiş mi atalar? Demiş.. Söylenmiş söz yine söylendi bak..! Demek boşa söylenmemiş.

Ne yazacağını bilmeden başladığın yazının sonu iyi mi oldu ne...
Umut, bereketli yağmurlarını umutsuzluğa çoktan dökmeye başladı bile...
Aç kapısını .. Doldur !.