Umut

Çocukluğumu hatırlamıyorum,

Nerde, ne zaman geçti.

Gençliğimi bilemiyorum,

Nasıl ziyan olup gitti.

Hep vaatlerle avunduk,

Umutlarımız boşa gitti.

Üzülüyorum baharlara,

Yaşanmadan geçip gitti.

Nerdeyse ömrüm yarım asır,

Onlarca yazı, kışı yaşadım.

Ömrümün yarısı çoktan geçti.

Her şeyin farkındayım.

Bitişe doğru, her gün koşuyorum.

Her şey bir gün bitecek, biliyorum.

Çocuklarımız yaşasın istiyorum.

Sevgi dolu, mutlu gelecek, yıllar diliyorum.

2001 / Cahit KARAÇ