Umutsuzluğa bir perde çekelim hep birlikte!

Yaşam her zaman gülmez yüzüne, düşen yapraklar ardına hiç bakmazlar...

Her kar tanesi o saflığıyla, kaybolur koskoca denizlerde.

Yiten bir işıksa yüreğinde, kollarını aç! Daha niceleri seninle...

Yaşama sarılmak, denizdeki yılana sarılmak ise, sen yine sarıl o çıkarır belki seni en güzel sahillere.

Dökülür gözlerinden yaşlar bazen sessizce, içinde kopar fırtına gönüller birhaber, çareler nafile.

Fırtına bittiğinde ise, mis gibi kokan toprak ve o fidan sarar seni tüm tazeliğiyle.

Tükendiğin o anı hissettiğinde, sakın ama sakın pes etme!

Ve bil ki; her yeni gün içinde, binlerce güzellik senin için, senin içinde...

diyorum arkadaşlar, diyorum çünkü hayat gerçekten birçok şeyi yapamayacak, birçok şeye sahip olamayacak kadar kısa. İşte bu yüzden yaşama dört elle sarılmalıyız ve her kötü olaydan iyi bir sonuç çıkarmalıyız. Hayat o zaman gerçekten yaşamaya değer olacaktır.