Umutsuzluğun umudu

ev yok bark yok

ana baba yok

bacı kardeş yok

ekmek aş yok

iş yok

elimden tutanım yok

ağlasam avutanım yok

sabahın soğuk sokağında

önümde boya sandığı üşüyüp otururken

gözlerim daldı yine uzaklara

görünürde umut yok gelecek yok

bende heves yok, güç yok

yok oğlu yok ….

şeytan diyor ki;

ulan garip Memet kalk ayağa,doğrul bi,

kaldır yere çal şu on para etmez ekmek tekneni

şu öfkenle

varsın param parça olsun anasını satiim

ne faydasını gördün bu güne kadar

o ki, ben ölmüşüm zaten

o da ölsün, tümden kesilsin ümidimi son güvencemden.

içimden bir ses dedi ki;

sen deli misin lan oğlum

otur oturduğun yerde garip Memed

o ki sabrettin bu güne dek,

kesme umudunu

insandan, mekandan, zamandan

bakarsın bir el dayanak olabilir belki arkandan …

“he”dedim

sabırla,umutla içimin sesini dinledim gün boyunca ben

yarın bunların aynısını tekrar yaşayacağım adım gibi bilmeme rağmen.

YAŞAMAK GÜZEL ŞEY BE USTA

Umut bu, kesen de kesilmiyor ki !..

*muzaffer yıldırım