Üniversite ve şehir

Ülkemizde bildiğim kadarıyla 83 civarında üniversite var. Bunların büyük bir bölümü devlet üniversitesi. Bu üniversitelerin, önemli bir bölümü büyük şehirlerde toplanmış, bunun dışındakiler Anadolu şehirlerine dağılmış. Üniversitelerimizin bir de ilçelere dağılmış olan fakülte ve yüksek okulları bulunuyor. Pek çok öğrenci bu fakülte ve yüksek okullarda üniversite eğitimi alıyor. Bazı fakülte ve yüksekokulların mevcudu otuzu kırkı; fakülte ve yüksek okulların bulunduğu ilçelerin nüfusu da 8-10bini geçmiyor

Peki öğrenciler üniversite eğitimi, üniversite yaşamı tadı almak için geldikleri bu ilçelerde eğitim almaktan ne kadar memnun? Bu ilçeler öğrencilere bir üniversite olanağı sunabilmişler mi ya da sunabilmeleri ne kadar mümkün, 30 40 ya da 150 200 kişilik gruplarla ne kadar üniversite ortamı kurulabilir?

Bir öğrencinin bir üniversite şehrinden beklediği en önemli şeyler insan kalabalığı, eğlence, sanat kültür adına ona bir şeyler katabilecek bir yapıya sahip olması, her an gezebileceği farklı mekanları, her türlü alışveriş merkezleridir. Bizim ilçelerimizdeki olanaklarımıza baktığımızda her an sizi farklı hissettirebilecek heyecan verebilecek bir kalabalıktan söz edemiyorsunuz. Arkadaşlarınızla birlikte oturup bir şeyler içebileceğiniz bir kafe bulmak çok zor. Vizyondaki bir filmi izleyebileceğiniz bir sinemayı ya bulamıyorsunuz veya var olan sinema eski teknolojiyle sinema tadı alamadığınız bir şekilde organize edilmiş oluyor. Tiyatroya gidebileceğiniz bir salon genelde olmadığı gibi seyirci azlığı nedeniyle bir tiyatro oyunu izlemekte zor zaten.

Üniversite öğrencisinin üniversiteden en büyük beklentisi olan özgür ortamı burada bulmak zor. ilçedeki insanlar geleneksel bir yapı içerisinde yaşıyorlar, üzerlerindeki geleneksellik, insanların özgür hareket eden öğrencileri yanlış algılamalarına neden oluyor. Özellikle bayan öğrencilerin tek başına ya da erkek arkadaşlarıyla dolaşmaları dedikodulara neden olabiliyor. Bu dedikodulardan rahatsız olan öğrenciler evlerine mahkûm olmak zorunda kalıyor. Böyle bir durumda öğrenciler ne aldıkları eğitimden ne de yaşadıkları ortamdan zevk alabiliyor üniversite bir işkence halini alıyor. Sonunda depresyona bile giren üniversite öğrencileri oluyor.

Üniversite yaşamı dendiğinde insanın aklına o üniversite kadar üniversitenin bulunduğu şehir geliyor. Bu nedenle en çok tercih edilen üniversite şehirlerimiz, İstanbul, İzmir, Ankara, Eskişehir gibi büyük ve öğrenci için imkanları en üst düzey olan üniversitelerimiz.

İlçelerimize kurduğumuz fakülte ve yüksek okullarımızın üniversite öğrencilerimize sundukları olanakları göz önüne aldığımızda ilçelerin öğrencilere geldikleri şehir kadar bile olanak sunamadıkları ortaya çıkıyor.

Sonuç olarak ilçelerimizin ve küçük illerimizin sosyal ve ekonomik açıdan gelişmesi için kurduğumuz yüksek okul ve fakültelerimiz buraya mutlu olmak için gelen insanları mutlu etmiyor. Özellikle, eğlence, gezi, kültürel aktiviteler ve özgür bir ortam anlamında buraya gelen öğrencileri doyuramıyorlar. Böylece üniversiteler yapılan kuru binalardan ibaret kalıyor.