Unsere mütter, Unsere Väter /Annelerimiz Babalarımız/ Generation War

Yönetmenliğini Philipp Kadelbach'ın yaptığı, 2013 yılı yapımı eşsiz bir mini Alman dizisi. 3 bölümden oluşan 270 dakika civarında sürükleyici bir yapım.

2. Dünya Savaşı’nı bu defa Alman cephesinden n anlatan mini-dizi. Şavaşın yanı sıra çok güzel bir dostluk hikayesi işleniyor. Çekimler, karakterler ve olayların kurgusu yaşanılan dönemi özetliyor. Band of Brothers ve  The Pacific gibi dizilerin yanında izlenebilecek savaş draması.

2. Dünya savaşına ilgisi olanların izlediği bir çok film ve dizi  ABD-İngiliz yapımı. Bu nedenle yaşananlara ve savaşa Almanların gözünden bakabilmek için izlenmesi şiddetle tavsiye ediyorum.

Savaşın içerisinde yer alan  tarih, trajedi, aşk, yıkım, hayaller, ölenler, kalanlar gibi kavramların tamamına yapımın içerisinde de işlenmiş.

Ayrıca Almanlar; Yahudiler ve Hitler konusunda sudan çıkmış ak kaşık olmadıklarını ve bu yaşananları savunmadıklarını özgürce dile getirmişler. Mini dizi de buna neden olan koşulları ve  insanların neden bu denli kötü olabilecekleri ruh halleri açıkça  irdeleniyor.

Maalesef insan özünde iyi bir varlık değildir ve hiçbir zaman olamayacaktır. Ruhunda taşıdığı iyiliğin sesine daha çok kulak vererek sadece kötü biri olmamak için yaşayacak ve ruhunu bileyecektir. İçimizde beslediğimiz  iyi ve kötü yanlarımızın savaş durumu halinde nasıl kötülüğe dönüştüğüne tanık oluyoruz.

Dizi oldukça vurucu sahneler ile savaşın bir kazananı olmadığını, her iki tarafında kaybettiğini çok ağır ve insanın içine işleyen tasvirlerle gözler önüne seriyor.

Yaşlı Rus çiftin evini yakmaya girildiği sahnede sanki kendi evime girilmiş gibi hissetim. İşte bu yüzden nasıl savaş evrensel ise; insanlık da en az onun kadar evrensel ve bütünleyici.

Karakterlerin gerçek olması ise yapımın kalitesini bir kat daha arttırıyor.

Film içerisinde beni etkileyen cümleler aşağıdaki gibidir:

-‘Savaş yalnızca içimizdeki kötülükleri ortaya çıkaracak!’

-‘Çoğu insan savaşın çoğunlukla savaşarak geçtiğini sanır ama bu doğru değil, savaş beklemektir. Sıradaki saldırıyı, sıradaki yemeği ve sıradaki sabahı...’

-‘Savaş yaşlandıkça askerler gençleşiyor.’

-‘Başladığı yerde, Berlin'de bitmişti. Berlin'den artakalanlarla… Artık sadece Almanlar vardı, bir tane bile Nazi yoktu.’

-‘Savaşta vatanınız için savaştığınızı düşünürsünüz. Zaman geçtikçe sorgulamaya başlarsınız, artık yanınızda mücadele eden kardeşleriniz, yoldaşlarınız için savaşmaya başlarsınız. Peki onlar da gidince? Etrafınızda yalan söyleyecek kimse kalmayınca kendinize mi yalan söyleyeceksiniz?’

Not: Yazıyı okurken benim için filmin ve benim içime işleyen ‘benim küçük kalbim’ adlı şarkıyı dinleyebilirsiniz. Ruhunuz dinlenecektir.

https://www.youtube.com/watch?v=z6JzS0hlcCM