Unutacaklar pek yakın..

Sana pek üzülmüş şimdi sahibi olduğun göğün beyaz kuşları
Az önce senin şu pencereye konmuşlar, girin dedim de dinletemedim
Senin yanından geliyorlarmış, çok yorulmuşlar besbelli.

Şimdi sessizliğini fark edemeyen ne de çok seslenecek adını
Unutmuş olacaklar ya, yüzüne bedenine dokunup hissedilmeyecek
Bir duvar örüldü aramıza.
Bu yüzden yüzün, o pamuk ellerin yok ya gözlerimde
İşte o duvarın ardındayken ben, yüreğim yüreğimde ezilmişti.

Unutacaklar hani,
O duvarın önünde bir kuyu kazıp
Üzerine bir kazma bir kürekle
Nede çabuk attıklarını toprağı.
Ve fark edemeyecekler hiçbir an
Sensiz yaşarken ağır aksak
Bizi de o toprağa gömdüklerini
Unutacaklar
Pek yakın.