Unutkanlıklar da değişir!...

Bir Japon atasözü şöyle der: " Hava soğuduğunda, gölge veren ağaçları unutursun..."

Doğu toplumlarina mı özgü bir durumdur bu, yoksa, tüm dünya halklarının toplumsal hafızası mı böyle çalışır?...

Bilim insanları, insan beyninin o gizemli, büyüleyici kıvrımları arasında çıktıkları yolculuklardan birinin sonucunda; insanın hayal kurmasıyla, unutkanlık arasında bir ilişki bulmuşlar: Hayal kurmak unutkanlığı arttırıyormuş... Ve hayal kurmak, Alzheimer hastalığının nedeni olabilir diyorlarmış... Bu hastalıkla, hayal kurma işlevi, beynin aynı bölgesinden kaynaklanıyormuş!... Bu yüzden aman dikkat; belli yaşlardan sonra hayal kurmayalım, ''gerçek ''kuralım, ya da kurmaya, yaşamaya devam edelim...

''1970 Ses Mecmuası Sinema Artisti Yarışması'nda erkekler arasında birinciliği kazanan Tarık Akan, ''Solan Bir Yaprak Gibi...'' adlı ilk filmine başladı...'' (1971-Gazeteler...)

Bilmiyorum, bu eskimiş haber, size bir şeyler anımsattı mı?... Gülümsediniz mi?... Ve hatta bir iç çekip, başınızı hafifçe sağa sola salladınız mı?... '' Vay be, aradan otuzsekiz yıl geçmiş (hem de ne çabuk...), bir ömür yahu'', diye hayıflandınız mı?...

Eğer cevabınız evetse, siz hayaller istasyonu son durağında inmiş, ancak doğru bir yolda ilerleyen, doğru bir insan kızı ya da oğlusunuz... Sadece havanın soğuyup, ısınmasıyla ilgilidir, yaşam sorunsalınız... Doğal ki havanızı çok fazla soğutmamak da büyük yarar var!... Siz bir gerçeksiniz; hayalin ötesinde var gücüyle yaşama bağlı ve onunla olan alışverişini de doğal ki sürdürmekten kaçınmayan...

Taş Mektep sokağında, 70'li yılların o yakışıklı insanına bir tasadüf rastlarsanız, akıp giden yıllarda, o insan güzelliğinin, gelişmiş iç güzelliğin de sinerjisiyle hala parladığını görebilirsiniz ve hiç tanımadığınız, hiç rastlaşmadığınız yeryüzünde konaklamış milyonlarca insanda da böylesi bir durumun söz konusu olduğunu hayal etmeyip, düşünerekten...

Bu yüzden içinde varolduğumuz doğayla, canlılarıyla ve onun konukları olan insanlarla dost olmak, dost kalmak, yaşam ağacınızı iyilik ve güzelliklerle, hiç kimseden hiçbir şey beklemeden, olabildiğince özgür, umarsız ve beklentisiz büyütmeye çalışmak...

Bir Japon şiiri:

Dost dediğin...

Güneş'e benzer

Gerçek dostlar

Bir ömre sığdığı kadar

Yaşamla sınanırlar

Melek trompetleri gibi,

Sabahla beraber

Yürek vuruşlarımıza

Açarken çiçeklerini

Kapanmaz gözleri asla

Japon gülleri gibi

Yapayalnız bırakıp da

Karanlıklarda...

22.Ocak-12 Mart.2009 / Perpa,