Unutma

¨Düştüğünde  yanında olan değil,

Kalkman için el uzatan dosttur.

Unutma,

kötü günde katkısı olmayanın iyi günde hissesi yoktur.

(Dostoyevski )

Maddiyatın öne çıktığı ,maneviyattan uzak olduğumuz bu dönem de, ne dost tanıyabiliyoruz ne düşman.Eskiden komşularımız vardı güven duyduğumuz.Bir kap yemeği paylaştığımız. Acısı acımız, mutluluğu mutluluğumuz olan.             

Ya şimdi. komşuyu değil akrabayı unutan, sadece özel günlerde hatırlayabildiğimiz toplum olduk.

Yaşlanmış anne babamızı huzur evlerine yerleştiriyoruz. Sebebimiz hazır.

- Çalışıyorum, bakmak için vaktim yok.

Ya da

-Onu bakmak için evde odam yok.ve buna benzer nice bahaneler.        

Halbuki o anne ve babamız bizi bakmak büyütmek adına nelere katlanmadılar ki! Atalarımızın bir sözü vardı ya, (Baba oğluna bağ bağışlamış, oğlu bir salkım üzümü esirgemiş) ne de güzel anlatıyor.

Bizim, dünyaya gelmemize, büyüyüp yetişmemize vesile olan büyüklerimize evlat olmamışsak, başkasına dost olabilir miyiz. İhtiyarlamış büyüklerimizi başkalarının eline bırakan, onların kıymetini bilmeyen, ellerinden tutup bağrımıza basmayan bizler, dost dediklerimize mi el uzatıp yardım edeceğiz.         

Maalesef; Maddiyat ön pilan da. Paran malın mülkün varsa , dost akraba, evlat hep yanında.Taki ihtiyarlayıp elden ayaktan düşene kadar. İşe yaradığın sürece Sen sensin.      

Şunu unutmayalım ki! Herşey para değil.

Ne ekersen onu biçersin. 

Dost parana değil, sana değer verendir.

Hatice Büyükarı...