Unutursun zamanla...

Ne kadar çok şeye sahip olursan, onlar da sana sahip olur…

Yeniden başlayamazsın bu yüzden!

Sünger çekemezsin geçmişe, temiz bir sayfa açamaz, bırakıp gidemezsin…

Kaçabilirsin!

Bir Aborjin’in tüm gücüyle fırlattı bumerang kadar uzağa…

Büyük adamlara ne kadar yakın olursan, gölgeleri o kadar düşer üzerine…

Yakın olan güçlü olmaz!

Maymun olur…

Maymun fark etmez maymun olduğunun, günün birinde önüne muz atılana ve kovulana kadar.

O zaman anlar; aslanın da k.çının kırmızı ve açıkta olmadığını…

Bazen elinden tuttuğun sevimli bir adamı sırtına alır çıkarırsın dağların doruğuna…Yolları, yollardaki tehlikeleri anlatırsın, yaşamadan öğreneceğini düşünerek…

Zaman kuş olup kanatlanınca;

Yüzünü yukarıya çevirmen gerekir, sırtında taşıdığın adamla konuşman için…

Güneş gözünü alır,başın döner; “ aşağıya in” diye seslenirsin..

Duymaz!

Avuçlarını yumruk yapar, avazın çıktığı kadar bağırırsın, nafile!

Güçlüden yanadır ses.

Doruklardan aşağıya gümbür gümbür gelir de, aşağıdan yukarıya haykırdığın da; kendi sesini duyarsın…

Zirvede yaşayan adamın, sırtında taşıyabildiğin kadar küçük olduğunu unutursun zamanla…