Unuturum kendimi

Bazan o kadar çok korkarım ki kendimden
Kuşlarım uçmayacak ve hep susacağım...
Ne zaman bir fırtına kopsa,
Ve ayrılsa gövdesinden kesik bir kol gibi
Uçurum olur iki yanım, üşürüm...
...
Ahh yazım olsaydın sen, yazgım olsaydın
Kırılsaydı zemherinin kolları,
Aynı yanakta iki damla ter
Aynı toprakta yanyana iki karanfil dalı
Endamı nazlı rüzgara karşı... 

Bazan öyle unuturum ki kendimi
Parmak uçlarımda can;
Kanatları kopuk bir serçe.
Dokunduğum zamanın ayak izleri silik
Ve her şey içimde paramparça...

Ahh birakıp gitmeseydim denizin bittiği yere
Martılar yok ki sevişsin içimdeki yarayla.
Bazan öyle unuturum ki kendimi,
Çağırsan duyan olmayacak...