ÜRETİMDEN GERİSİ YALAN

Ekonomi yorumcularına bakıyorum hepsi birbirinden ilginç şeyler söylüyor, birçoğunun sosyal medyada binlerce, milyonlarca takipçileri var. Adlarını siz de biliyorsunuzdur aslında. Bilmiyorsanız basit bir youtube aramasında "ekonomi" diye yazsanız karşınıza çıkıverirler. Öğrenmiş olursunuz.

Ben bu işe alım gücü anlamında bakıyorum. Dolar ve Euro kuru önemli değil. Mesleğim gereği aldığım ürünlerle kıyaslıyorum otomatikman. Aldığımız ürünler genelde ithal, zaten birçok sektörde yerli ürün bulmak pek mümkün değil, yerli olanlar da hâlihazırda Çin’de yapılıp Türkiye’ye getirilen ürünler. Sadece ürünün üzerinde Türkçe bir isim var. "Üretim nerede" denince cevap genellikle de "Çin" oluyor.

Tabi nasıl ki Türkiye’de üretim yapan bir otomobil Türkleşmiyorsa, Türk markası olmuyorsa, Çin’de üretim yapan da Çinli olacak diye bir kural yok. Parasını, artı değerini nereye yatırıyor nerede kullanıyor, bu ülkeye giriyor mu, bu ülkeden çıkııyor mu o önemli. Yani en azından bizim hanemiz Türkiye. Kısacası; ekonomi bizim gibilerin anlayacağı bir alan değil, yetkililer ne diyorsa odur. Ama yine de paramız değerli olunca ithalatın arttığını, paramız değersiz olunca da ihracatımızın artacağını bilebiliyorum. Neticede Romanya’da üretim daha pahalı, Türkiye’de daha ucuz ise dünya çapında üretim yapan bir marka neden daha az kâra razı olsun?  İnsanın fıtratı gereği, en fazla şeyi en az bedelle  almak istiyor. Hepimiz gibi yani. Dolar artarsa işçilik Çin seviyesine, daha da artarsa Endonezya seviyesine eşitlenmiş olur.

Dünyada parası olan hemen herkes, buna biz de dâhiliz, az para vererek, çok şey almak ister. Biz bu isteğimizi 2008’den 2017 yılına kadar nispeten (bir şeyler karşılığında) gerçekleştirdik. Neredeyse Afyonsuz ev kalmadı gibi, hatta protestolarda şakır şakır ayfon kırdık, dolar yaktık.  Vardı ki yaktık, vardı ki yıktık. Olmayan yakılır mı?