Urfalı Kazım'ın kızları...

Biri 3 diğeri 2 yaşında. Birisinin ağzında emziği diğeri ağlamakta. Çocuk akıllarıyla anlamışlar giden babalarının gelmeyeceğini. Peki gelmeyen babalar nereye gider? Bas şimdi ağlamayı, cevabı yok ki çocuklar için bu sorunun. Sarılıp öpecektin, kulağımızdan ısıracaktın, yumaktan bebek yapacaktın neredesin baba? Allahaşkına neredesin buba?

Urfalı Kazım şehit olmadan önce muhakkak görmüştür kızlarını. Melekler göstermiştir ona . Hem Cenneti görmüştür Urfalı Kazım, hem de kızlarını görmüştür. ‘’Hoş geldin’’ demiştir melekler ona, ‘’hoş geldin.’’

Akşam olacak sabah olacak. Güneş doğacak güneş batacak. Evde yemek pişecek, ekmek için bakkala gidilecek. Televizyonlarda sabah akşam maç olacak, magazin programı olacak. Gelenler gelmeyecek, el ayak çekilecek. Akşam sırtını dağlara yaslayınca ağlamaya başlayacak kızlar’’ Baba nerdesin?’’

Bu dünyada Zulüm var. Hep barbarların elinde saadet testisi. Bu dünya toz, toprak, boran; zalim yuvası. El kadar bebeler baba diye ağlayacak. Kara gözlüklü adamlar ‘’Vatanın evladı bitmez’’ diyecek. ‘’ Analar ne Kazım’lar doğurur’’ diyecek kara gözlüklü adamlar.

Kazım’ın kızları bahar gelince. Kurumuş gözyaşları ve yalın ayaklarıyla kırlara koşacaklar. Ellerinde rengarenk çiçeklere bakıp şaşıracaklar. Sadece Papatya olan bu tarlada nereden çıktı bu rengarenk çiçekler ? diyecekler. Kazım da onlara bakıp gülecek.

Bu dünya zalim yeri canım Kazım. Bu dünya acıdan bir testi. Gözlerinden öperim, Cennetlik evlatlara selam söyle.