Us Duman

Şarkı tam beş dakika otuzdört saniye sürdü. Hatırlananlar upuzun oysa ki. Geçmişi anımsamak sanki uyanıkken bir rüya görmek gibi olmuyor mu bazen? Şarkı değişiyor, insanlarla buluşup konuşuyorum; ama bir kere duydum ya o şarkıyı, beynimin bir kenarı o melodiyi çalıyor. Başka bir kısmım ise anıları canlandırıyor tekrar tekrar. Hayatımız ard arda çalan melodilerin eşliğinde oynanılan bilmem ne kadar perdelik oyunlar gibi adeta. Kimileri bir yerde takılıyor, hep aynı şarkıya mahkum; kimileri playback yapan sanatçılara özenmiş yalnızca ağzını oynatıyor. Hepimizin tek ortak noktası vakti gelince sahneden inmek sanırım.

Bugünkü rolümü harika oynadım. İnanmazsınız belki; ama tam tamına oskarlıktı. Üzülmemiş rolü yapmak büyüdükçe kolaylaşıyor. Bu iyiye delalet mi? Küçükken doğaçlama yaşar, feryat figan sokak ortasında ağlardık oysa...