Uslu bir çocuk olursanız...

Özdemir Asaf ın dediği gibi; "kimi gittikçe kalır kimi kaldıkça gider.." Bazen düşünüyorum ; başımı yastığa koyduğum an hayatımda kimler iz bırakmış diye. Zor şey lakin buna karar vermek insanoğlu hafızası işte ya hep en acıtanlar kalır aklında  ya hep en sevilenler ortası yoktur hiçbir zaman. Hayatımızda hiçbir zaman suya sabuna dokunmayan kişileri hatırlamayız  ya bir fotoğraf karesinde çıkar karşımıza bilindik ama etki etmeyen sureti ile  ya rastgele bir arkadaş toplantısında birini anlatmak amacıyla geçer adı o  söz karmaşasında. 

Peki ya gidip de kalanlar? Onlar hep varlar , hayatımızdalar. En olmadık en ince noktada karşımıza çıkarır hayat onları "sürpriiiiz!" diyerek.En olmadık yerde kahkahalarıyla eşlik ederler bize.. Gülmek istersiniz ama olmaz ki gülünmez ki olmayan biriyle avaz avaz. Yalnızca  buğusu kalır gözlerinizde o gülüşün, sesi çıkmayan..Kimi zaman konuşmak istersiniz onlarla  içinizden birşeyler koparak ya fırsat olmaz  ya da cesaret edemezsiniz ama biliyor musunuz ;

Eğer uslu bir çocuk olursanız belki bir gün onları görebilirsiniz(!).