Uslu çocuk yanlış yetiştirilmiş çocuk demektir

Çocuk uslu olmaz; karakter icabı sessiz yapıda olanlar hariç belli bir yaşa kadar (12 yaş)çocukların akıllı uslu olmaları büyüklere has disiplin kurallarıyla yetiştirildiklerini gösterir. Üstelik o yaşlarda henüz karakter de oluşmayacağı için bütün çocukların o bildiğimiz çocuk davranışını göstermeleri gerekir. Sizin çocuğunuz sessiz, akıllı, ağırbaşlı, söz dinleyen bir yapıda ise ona baskı yapıyorsunuz demektir. Çocuğun bu özellikleri belli bir yaşa gelmeden gösteriyor olması ruhsal anlamda ve kişilik olarak bir bozukluğun işareti şeklinde değerlendirilmelidir.

Benim bir tanıdığımın 6 yaşındaki kızı dikkat çekici ölçüde mükemmeldi. Babası işyerine getirmişti. Sessiz, ne denilirse yapıyor, saatlerce sıkıcı bir şekilde tutulduğu halde halinden şikâyet etmiyordu. Babası son derece kültürlü, disiplinli kızına tatlı ifadelerle hitap ediyor, her şeyde onu "Ha öyle yap işte kızım aferin, ama kızım olmaz ki, lütfen Sibel, üzüyorsun ama beni..."diye uyarıyordu. Oysa çocuğun hiç bir şey yaptığı yoktu. Belli ki kurallı, titiz, çocuğu ile ilgilenen babalardandı.

Herkes bu babaya ve kızına bayıldı. Ben ise babayı hiç beğenmedim, çocuğuna da acıdım. Düşünebiliyor musunuz çocuk iki saat oturduğu yerinden kalkmak için bile babasının gözüne bakıyordu.

Çocuk kendi yapmak istediklerini yaparak büyümelidir. Ve bu konuda serbest olmalıdır. Müdahale ettiğinizde çocuğa doğru şeyler yaptırsanız bile kendi doğal gelişimine izin vermediğiniz için ruhsal dengesini bozarsınız.

İşin enteresan yanı çoğu anne babalar bu görüşlere katılırlar. Oysa anne babaların neredeyse tamamına yakını çocuklarını böyle büyütüyorlar. Ve işte çocuk yetiştirme konusunda sözde uzman olanların da çocuk eğitimi konusundaki fikirleri böyle. Bu nedenle ülkemizin çocukları sağlıksız yetişiyor.

Yapması gerekenleri söylemeyeceksin, yaşanan hayatı izlemesini sağlayacak, çocuğun anlamadığı konularda kendinin soru sormasını bekleyeceksin. Şu anda çocuklar anlamadan öğreniyorlar. Hele hele belli davranış kalıplarını ilkokul çocuğuna "Ali topu tut" öğretir gibi öğretmek ve üstelik bir de bu konuda disiplin ve zorlamada bulunmak çocuğun suni bir kişilik edinmesine neden olur. Çocuğa kişilik vermeyecek içindeki kişiliğin ortaya çıkmasını sağlayacaksın.

Güvenlik amaçlı uzaktan kontrol edeceksin ama çocuklar ağaçlar gibi büyümeli."Şunu yapma, bunu yapma, şu yanlış bu yanlış" diyerek çocuğu belli sınırlar içine hapsediyoruz. Çocuk düşündükleri ve yaptıkları konusunda özgür olmalı. Bırak nelerin yanlış  ya da doğru olduğunu yaparak, görerek, yaşayarak kendisi öğrensin.

Çocuğa sadece doğru davranışları öğretmek de son derece sağlıksız. Yaşına ve anlama durumuna göre hayatın olumsuzluklarını anlamalı hatta bazı yanlış davranışların gelişmesine izin vermeliyiz ve çocuğun o yanlışla olumsuz neticeye ulaşmasını hatasını anlayarak yanlışını kendisinin düzeltmesini sağlamalıyız."Böyle yapma, bunu niye yaptın oğlum/ kızım, bir daha böyle yapma " şeklinde suçlama ve akıl vermeler çocuğun doğal kişiliğinin gelişmesine müdahaledir, bırak öyle yapsın, sonucunu görsün.

Çocuk akıllı olmaz. İnsan 20–30 yaşında akıl baliğ oluyor, ne akılı! Çocuk kendine özgün davranışlar gösterir. Böylece kişiliği gelişir ve büyür. Bu doğal sürece müdahale edilmemelidir. Çocuğa hayat öğretilmemeli, hayatı kendi öğrenmelidir. Yaşının üzerinde, akıllı ve olgun çocuk psikolojik vakadır. Çocuk misket oynar, anneciğim çok yoruluyorsun sana yardım edeyim demez. Doğal olan budur.