Utanapistimin ölümsüzlüğünü düşlemek

Epridikçe kilometre taşları insanın
Bir sıtma nöbetine tutulur tutkular.
Onlar ki şakrak bir kuş sesi saçakta
Veya ipeğin, kozasında örülmesiydi...

Onlar, verandada ilkbahar
Havada turna sesleri ve dost selamıydı
Ya da on suları güneş muhteşem.
Ruhunda en yalın biçimiyle yaşamak telaşı
Göğüs kafesinde en berrak nefesti...

Bir sevgiliyi düşünmek, namuslu alabildiğine,
Sınırsız bir düş denizinde.
Dalından en kırmızı, en parlak
Güller koparmak, yaşamak niyetine...
Ve usulca bir şarkı mırıldanmak
Aşk salvolarından sarhoş olmuşcasına...

Epridikçe kilometre taşları insanın,
Bir bumerang ıslığı alaylı
İronik bir halaydadır.
Ürküten dönüşsüz tufan
Ve ardından Gılgamışın destansı tutkusu:
-Ölümsüzlük nerdesin?

Epridikçe kilometre taşları insanın,
Utanapistimin ölümsüzlüğüne öykünür
Uzamsız düş yolculukları...