Utanıyorum aşktan

Beddualar mı yağdırmalıyım arkadandan, yoksa küçücük bir hoşçakala mı sığdırmalıyım o kocaman aşkımı ? Sen ver cevabını, zorlanmazssın çünkü senin uzmanlık alanın vedalar, arkana bakmadan çekip gitmekte ne kadar da başarılısın..

Her zaman inanırdım bana olan aşkına,bakışlarına ve dokunuşlarına, herkesin saflığına inanırdım ben fakat şimdi öyle kötü bir insan oldum ki içimdeki kırıntıların beni yaralamasına izin vermiyorum artık, çıkarıyorum ve batırıyorum kendim dışında herkese, onların canı yansın istiyorum yoksa kendi canımın yanacağını sayende, biliyorum.. Sen bununla gururlanmalısın, çünkü; benim beceriksizliğim bunca yükün sebebi neticede ben senin bana sensizliği öğrettiğin kadar iyi öğretemedim bensizliği..

Utanıyorum şimdi, bu kadar aşık olduğum için, güçsüz, savunmasız ve aciz olduğum için utanıyorum aşktan.. Çabalamam gerektiği yazıyor aşkın kurallarında ama kimse bilmiyor beni nasıl bir kuralsızlığın içine soktuğunu, hiç kimse bilmiyor sarılıp, öpmek istediğim adama en gerçek ciddiliğimle git diyebilecek kadar duygularımın sömürülmüş olduğunu, sen biliyorsun işte yalnızca ve bile bile gidiyorsun hep gözden ırak gönülden uzak tenhalara..