Uyarı küçük ama

Japonya' da deprem oldu. Ardından tusunami geldi. Aklın durduğu olaylar ... Bazılarının dediği gibi küçük kıyamet koptu. Canlı yayında bunları hep beraber seyrettik. Olayları toparlayarak cümle oluşturursak fevkalade tabi afet veya doğa olayı meydana geldi. 

Ah, vah, tüh derken nükleer santral patladı. Neden patladığının cevapları konunun uzmanları tarafından anlatılıyor. Sonuçlarının ne kadar kötü olduğu görülmeye başlandı. Ulaşabildiğimiz görüntüler çok vahim. Şimdilik bize zarar vermedi ama vereceğinin de ip uçları görünmeye başladı. 

Sayın bakan "nükleer santrali yapacağız, geri adım yok" gibilerinden açıklama yaptı. İleri teknolojinin en güvenli olanının yapılacağı ifade edildi. Kim yapacak bu santrali? Çernobil faciasının sahipleri. O Çernobil burnumuzun dibinde neleri yaşattı, geçmiş yıllar içinde iyice hissettik. Hissetmeye de devam ediyoruz. 

Akkuyu'ya yapıldı kabul edelim. Tıkır tıkır çalışıyor kabul edelim. Gıptayla bakıyor, öğünüyoruz. Diyelim ki böyle. Yapmadan şu soruları soralım. 

İhtiyacımız var mı? 

Hayır. 

Doğal kaynaklarımızın tamamının ne kadarını kulanaıyoruz? Mesala rüzgar, mesala güneş enerjisi. İkisi de bedava. Atık da yok. Santrala harcanacak parayla hangi sorunlar çözülebilir? Santral bitince kim işletecek? Deprem kuşağı bulunan yerlere santral yapmanın sakıncaları yok mudur? Gelecek nesillere ne bırakıyoruz? Bu sorular uzar gider. 

Sonuç olarak şunu anlatmak istiyorum: Kendimizin yaratığı sorunları kendimiz çözmek zorunda kalmayalım.Zira bu konularda becerimiz az. Mayınlı toprakların temizlenmesi olayını unutmadık.