UYU!

Annenin kucağında şevkatle sarmalandığında, kulağında seni uyutan ilk ninni eşliğinde....Güvenli burası, uyu! Uyu ki büyüyesin.

Magazin programlarında hiç ulaşamayacağın o parıltıyı al koynuna, uzan; hayallerin birazdan yeni düşlere sürükleyecek seni...Uyu!

Sevgilinin elleri dolanırken usulca saçlarında, işte hayatın anlamı bu deyip biraz daha sokul o sıcacık nefese ve uyu!

Kulağın o içli namelerde ya da metalin en ağırında; ellerinle ve ayaklarınla tempo tutarken melodiye, şimdilik avun...Nasılsa biraz sonra seni de alacak kollarına, en tatlı haliyle kucaklayıp...

Bir ateş düşmüş ocağına, yanıyor yüreği; bayrağa sarılı tabuta uzanmaya çalışırken...Biraz sonra hep bir ağızdan başlayacak aynı nakarat :‘’Şehidim sen rahat uyu’’.

Dağlarda dizi dizi insanlar; bizim Mehmetçiğimiz ve onların kod adları...Soğuk, karla kaplı, zorlu bir coğrafyada; ölüm kalım savaşı...

Ele geçen silahlar da, Onları yok edenler de...

Teknoloji ne kadar da ilerlemiş, havadan nişan alıp, tam hedefe; hem de her koşulda...

Sürekli yayındalar, otur ve izle... İzle ve rahatla...Rahatla ve uyu!

Üretilen her silah, tüketilirken insan bedenlerde, saldırı ya da savunma; ya da adı her neyse...

İnsan insanı hedef seçerken hala en son üretileni denemeye...

Şimdilik güvendesin; rahatla ve uyu!