Uzak geçmişimden çıkagelen

Bu akşam uzun zamandır görmediğim bir arkadaşımla birlikteydim. Yirmi küsur yıldır görmediğim, ama bir gün bir yerde mutlaka karşılaşacağımı düşündüğüm üniversiteden bir arkadaşımla.

Çok büyük sürpriz oldu ne yalan söyleyeyim.

Adapazarı'nda okuduk, öğrenciliğimizin ilk yılında ikimiz de Sapanca'dan gidip geliyorduk okula. Eski tip otobüslerde yirmi dakika boyunca konuşa konuşa yolculuk ederdik okula kadar. Hafta sonları da cuma akşamından trene binip İstanbul'a gider pazar günü yine aynı yolla dönerdik.

Buluştuğumuzda o kadar yıldan sonra hiç değişmemiş olduğunu görünce çok şaşırdım. Sanki karşımdaki insanla dün üniversite bahçesindeydik de bugün yemekteyiz.

Anadolu yakasında Ataşehir'de bir lokantadaydık. Yemek boyunca hep konuştuk, ne çok şey birikmiş. Konuşmaktan neredeyse önümüzdeki yemeği yiyemedik. Laf lafı açtı durdu ve zaman nasıl geçti anlamadık.

Hayat insanları değiştiriyor, fiziki görünüş ve hal hareketlerde hiç bir değişiklik olmasa da ruhun ve beynin geçirdiği tecrübelerden ders almış, artık daha olgunlaşmış oluyor.

O da ben de değişmiştik, yirmili yaşlardaki halimizde değildik tabi. Ama bakışın, yürüyüşün, mimiklerin hep aynı kaldığının farkına vardık.

Çok güzel ve çok keyifli bir akşamdı. Daha güzellerinde buluşmak üzere ayrıldık.