Uzak ufuklar

Çok uzaktalar.

Onu yalnızca ben görebiliyorum.

Benim yüreğim görüyor.

Sen bile bilemezsin ben nerdeyim, hayatın neresindeyim?

Sevilen bir kaç yüz, söz, kalp varsa eğer; benimdir sanırım.

Sanırımda; aslında hepside bana ait değildirler.

“Benim” der, sahiplenirim bir çocuğun oyuncağına sahiplendiği gibi.

Yüzler hep aynı yüz, sözler hep aynı söz, kalplerde hep aynı kalptir.

SENİ SEVİYORUM dediğinde hep beni sevecek sanırım.

SENİ ÖZLÜYORUM dediğinde sanki tek özlemi benmişim gibi sevinirim.

SENİ DÜŞÜNÜYORUM dediğindeyse buna da inanmak aptallık be kardeşim.

İşimiz, gücümüz var hepte düşünülmez ki.

Sevilince saf oluveriyor insan.

Her yeri pembemsi beyazlarda görüyor, ufka dalıyor.

Bir el omzuna dokunmaya görsün rüyadan uyanıveriyor.

Ufuk çok uzaktaymış anlıyor.

Mavi yelken mavi sularda salınırken ben yeni bir rüya için uykuya dalıveriyorum.

Nasıl olsa her şey ufukta; amma yakında, amma uzakta...

26.02.2008

Işıl