Uzak

Kendimi bir odaya hapsettim

Esir düştüm, yenildim

Duvarların yalnızlığımı anlamasını bekledim

Sadece onsuz yalnızdım, en büyük tutsaklığım

Anahtarı aradım bulamadım

Çok acımasızdım

Çıkışı olmayan bir oda yaratmıştım

Uykuya dalmak istedim

Bir türlü beceremedim

‘Huzur’u aradım

Önce tanrıda, sonra kendimde

Bulamadım her ikisinde de

Gündelik heveslere kapıldım

Anlık mutlulukları kovaladım

Elde ettikçe mutlu olacağımı sandım

Elde ettiklerim beni iki gün mutlu edebildi

Üçüncü gün onlar sadece bir hiçti

Elde edebilmek için harcadığım emek ise neredeyse önemsizdi

İçimdeki dolduramadığım boşluğa sığınmak istedim

O boşlukta ben sadece bir noktaydım

Kalbim yaşlandı, saçlarım ağardı

Her geçen gün ruhum olgunlaştı

Arayışım bir türlü son bulamadı

Yokluğunda...

17.04.2010