Uzar annem uzar

Kıbrıs’tayız. Beş ile altı yaş arasında bir yerlerdeyim. Hava sıcak, yaz ayının, nefes alma diyen günlerinden biri… Lojmanın bahçesinde limon ağacının gölgesinde bebeklerimle oynuyorum.

İçerden Bağırdı:

-Saçaklım ne yapıyorsun orada…

-Hiç anneciğim hiç bir şey yapmıyorum, bebeklerimle oynuyorum.

-Hava çok sıcak gel içeriye.

-Tamam, geldim…

-Hadi gel dedi, saçların çok uzamış, keselim onları biraz. Terden sırıl sıklam oluyorsun.

-Olur anneciğim kes o zaman dedim..

Güzelce kısaldı saçlarım… Bak şimdi de oğlum oldun dedi. Banyomu da yaptıktan sonra haydi oyna bebeklerinle dedi.

Büyük bir sevinçle limon ağacının dibinde beni bekleyen bebeklerime koştum elbet...

Sevdim, öptüm onları ve o anda süper bir fikir geldi aklıma... Hemen içeriye koştum, baktım benim berber mutfakta. O görmeden makası aldığım gibi bahçeye.

Canım bebeklerim benim… Nasıl da uzamış saçlarınız… Siz de terlemeyin bu sıcakta. Bir güzel kestim üç bebeğin saçlarını. Bahçedeki çeşmede de banyolarını yaptırdım. Oh elime sağlık çok güzel oldular.

Bir de kafamı kaldırdım ki benim berber tepemde...

-E kolay gelsin hanımefendi ne yaptın bakalım sen?

-Ne yaptım ki anneciğim, sen benim saçımı kestin, ben de bebeklerimin saçını kestim.

-İyi de yavrum oyuncak bebeğin saçı kesilir mi..

-Ama anneciğim sen benim saçımı keserken yeniden uzar, daha iyi uzar demedin mi? Üzülme o zaman bebeklerimin saçıda uzar. Üzülme annem uzar.

Kahkahalarla güldü. Bekle o zaman dedi. Bekle. Uzayınca yeniden kes hatta. Uzamadı bebeklerimin saçları…

Yıllar geçti aradan, her kuaföre gidişimde aynada yüzümdeki gülümsemeyle birlikte saçı uzamayan bebeklerimi ve annemin onları gördüğünde yaşadığı şaşkınlığı görürüm…

Canım annem, canım berberim, nur içinde yat..

Lillo