Uzat ellerini..

Yaşadığın yerin..
Ortaklaşa sürülen tarlada payına düşende eşit değildi senin!...
Dert bile etmedin...

İlk sınıfsal temellerin...
Sana düşen; sonu 68'le biten yılların sonuda olsa...

" Bilincin"...
Senden öncekilere aynını söylediler!.. Küçümserken!.. Sözüm ona ama...
" Olacak gibi değil; neyin peşindesin..."
Ellerine vurulacak cetvel!... ilk okulda!..
İlk cezan senin...
" Kurarken sözcükleri, ellerin en önde...artık senin"
Bunlar kaba artık.. diyebilirsin!..

Şaşkınlık!..
Sınıfsal durumun senin!..
Ya bilincin?...
Neden böyle hiç diyemedin!... demedin!..
Emekle kazanılmış sürecin sonunda!...

Gönüllü Destekçinin yaptıkları!..

Yaşamak bir Orman gibi diyeni...
Sonra birer birer!..
Birer birer!...
Anlatanları... Bir otel yangınında... Karlı bir Ankara sabahında... Bir "ceza" evi avlusunda yirmi üçünde örneğin!..
Adlarını hiç öğrenemeden de oldu. Daha sonra!.. Hemen aklıma gelenler bunlar benim!..

Bekledin!...
Beyaz saçlı adalet dedin!..
Binlercesi işkence tezgahına girerken!..
Ellerin gönüllü halâ öndeydi değil mi? Senin...

Rahatlık günleri kapıda!..
Tek tek avlama günleri sürerken de...

Yeniden keşfettin!.. Yeniden ellerin öndeyken..
Devamla!..
Yeniden aşk... Yeniden rahat... Yeniden konfor... Yeniden neşe... Yeniden!..
Şimdi yeni ellerin olmasa da!..
Ellerini uzatmayanları
Hem de gönüllü!..
Nasıl da içten içe düşman belledin!..

Nasıl da kargaşa... Nasıl da kavrama... Nasıl da!... Nasıl da!..
Yiyeceğin daha büyük bir dilim pasta... Bir atımlık kahkaha!...
Ellerin en önde, herkesten önde olsun istedin!.. Çok uzun sandığın kısacık yaşamda...
Üstüne!...
"Nasıl dı? ama.. Nasıl dı diye gönüllüğünü perçinledin"
Ama!...

Ana fikrin!..
Emeği hiçe saymak... Senin...

Yurt?.. arsa belledin..

Fayda temelin yaşama amacın senin..

Şükür et şimdi!.. inşallah demeyi unutma!..

Coğrafya "kültürün bu koca dünyada bu kadar "küçük" senin..

Uzat ellerini..

Uzat!..

Cezan bu olur ancak senin...

"belki var" dediğiniz Tanrı size yol göstersin...

bitti.