Üzerine benek düşmüş eller ve yıllar

Ak düşmüş saçlar denir ya... Klişe diye bilinir ya... Evet, klişedir de... Çoğu zaman da yaştan başdan â ri, zamansızca saçlara düşseler de...

Ya üzerine benek düşmüş eller

O doğmuş, üretmiş ve paylaşmış

Çoğu da yenilerini doğurmuş

Sevinci de, acıyı da

Hüznü de, coşkuyu da görüp geçirmiş

Kaderini yaşamış , , ö  ö              

Özenli ya da özensizce yazıp çizmiş eller

Hatta başkalarının kaderlerini de...

Tokalaşırken farkederiz o asil elleri birden. Ya da alışveriş anlarında bazen. Bir resimde, bir film karesinde de gözümüze çarpabilirler aniden... Buruk bir duyguyla, bazen de hüzünle karışık derin bir saygı uyandırarak içimizden...

Ah hayat, 

Her zaman haklı ve (u)mutlu ol(a)madığımız

Ama, buna inanmak için de

Kendisine karşı sürekli direnip durduğumuz hayat!

Bazen sonsuz coşkuların, heyecan ve sevdaların

Bazen de yoksunluk ve sefaletin,

Mekânı dünyamız olan hayat.

O hem kendi içinde hem de sonu kesintili süreç

Görünürde (şu ya da bu kadar süre) yaşayarak öldüğümüz

Ama, eğer muhalif isek,

çoğu zaman yaşarken diri diri gömüldüğümüz

Şu, garip mi garip hayatın akışı içinde

düşerler işte o benekler de

Biz  planlar yapadururken o, kendi bildiğince devinen

hayatın akışı içinde...

Saçlarımıza düşen akların aksine öyle pek de zamansız düşmeyen o benekler derim bazen... Yaşamlarında derin izler bırak(anların) dostlarına birer nişanı mıdır? Bedenlerimize bıraktıkları birer armağan mıdır? Saçlarımıza düşen gri, beyaz aklar gibi tertemiz ve parlak...

Sadece ellere mi düşerler derim bazen

Geride bıraktığımız her şeye

Anılara, yıllara da düşmezler mi

Düşerler elbette, bakmasını, görmesini bilebildikçe

Zarif, nârin ve çoğu kez boynu bükük gelinciklere

Nasıl da düşüyorsa, puantiye puantiye

O siyah benekler de, işte öyle...

Kalplerimize düşmesinler yine de derim bazen

Ruhlarımıza ve zihinlerimize de

Ellerde saygı uyandıran o asil benekler ..

Bu vesileyle; yıllara da düşürüyorum, canlı kılarak onları, bitip gittik sansalar da... O acı, tatlı (an)ılarla yaşattıklarınla, ellerinden öpüyorum 2011. Üzerine benekler düşmüş ellerinden... 1961, 71, 81, 91'den daha az benekli ellerinden.

Ve gözlerinden öpüyorum 2012, taze süt kokulu yüzünde, rengini henüz tam bulamamış  güzel gözlerinden ve pespembe ellerinden...

Mutlu bir yıl dileğimle...

İ.Ersin Kabaoğlu,

28 Aralık 2011, Ankara