Uzun zaman oldu

Aklının ucunda tomarla soru vardı. Uçurtmasının kuyruğu kopmuş çocuk gibi neşesi kaçmıştı. Azra'nın yokluğu çok şeyi geride bırakmasına sebep olmuştu. Daha az konuşuyor, daha az yemek yiyor, daha az hareket ediyor ve en kötüsü artık şiir okumuyordu. Kitaplarının hepsini kaldırmıştı. Önce Turgut Uyar'dan başlamıştı. Sonra Cemal Süreyya, İlhan Berk ve ardından Ataol Behramoğlu, Nazım Hikmet ve diğerleri gelmişti. Onlarca kitap ve yazarı kutulara yerleştirmişti. En sona Umay Umay'ı saklamıştı.

'' O kadar uzun zaman oldu ki birileriyle konuşmayalı. Tabi bir de sizi tanımıyorum. Normal şartlar altında yakınlarıma bile her şeyimi anlatmam. Bir tek Azra'ya anlatırım. Yani anlatırdım..Ben yine anlatıyorum ona. Giriyorum odasına onun yatağına yatıyorum, yastığını onun eli, saçı, yüzü kokan yastığını kollarımın arasına alıp sıkı sıkı sarılıyorum. Gülmeye başlıyor. Duyamıyorum onu ama hissediyorum, biliyorum. Çok yorgunum diyor, çok yorgun. Tamam diyorum kollarım onu sarmaya devam ederken. Alıyorum elime Turgut Uyar'ı. Baharı Bekleyene'den dökülüyor dizeler. Altı kız bir oğlan def çalıp şarkılar söylediler, baktım birinin kara bir gecesi düşüvermiş mendilime... ''

                                     devam edecek...