Vali Beyi Kkutluyorum

Gazetelerde haberi görmüşsünüzdür. Kocaeli’de toplu açılış töreninde Emine Erdoğan’ın tepesine şemsiye tutmayı unutmuşlar. O da bir güzel ıslanmış. Sırası gelmişken öncelikle bir zekasızlık örneğini dile getireyim. Başbakanımızın sayın eşi için “First Lady” diyorlar. Bunu diyenler ya zır cahil odunlardır. Ya da kötü niyetlilerdir. First Lady diye bir ülkede en yüksek koltukta oturan kişinin eşine denir. Öyle aklınıza geldiği gibi aklınıza gelen unvanları ancak, bar pavyon şarkıcılarına verebilirsiniz. Star, megastar, diva, diba.. filan gibi. Devletin ciddi makamlarında oturan ciddi kişileri bu işe karıştırmayın, lütfen.. Evet, Emine Erdoğan’ın ıslanmakta oduğunu farkeden vali ne yapmış, dersiniz? İşte bunun için bu zatı kutluyorum. Hemen bir şemsiye buldurttuğunu sanmayınız. “Komşunuz aç yatıyorsa, size tok yatmak haramdır, ” yolunda bir buyruk almış değil miyiz? Bunu şemsiyeye uygulayacak olursak ne yapmak gerekir. İşte onu yapmış. Kendi başının üstündeki şemsiyeyi de, eşinin şemsiyesini de hemen kapatmış. Muhtemelen eşi hanımefendi, “Ne yapıyorsun kocacığım, ahmak ıslatan yağıyor, görmüyor musun?” demiştir. Ama, Vali bey aldırış etmemiştir. Islana ıslana oturmuş, tören bitince de ıslak Emine Erdoğan’ın yanına gitmiş, ıslak eşi de yanında olduğu halde, tören yerinden kapalı alana doğru ilerlemişler. O sırada yağmur artık görevini tamamlamış olduğundan dinmiş olmalı. Hani diyorlar ya, “Allah dağına göre kar verirmiş”. Bize de işte böyle valiler veriyor. Ankara’dan bir ses yükseliyor. “Benim valim kömür...” Vali Bey uzak bir ilde hemen kömür çuvalının ucuna yapışıyor.

Geçmişte de buna benzer filmleri izledik. Ankara’dan bir ses yükseldi, “Sol... Sol..” diye. Bir müzik adamı orkestrasına ses ayarı yaptırıyordu. Bu “Sol” dan sonra...”La, si, do , re, mi, fa...” geleceğini hesap edemeyen Kayseri Valisi, bunu Ankara’nın bir emri sanıp o gece kent içinde ne kadar sol görüşlü okumuş varsa hepsini toplatmıştı. Şimdilerin Kocaeli Valisi de galiba şarkının sözlerini yanlış yakaladı.. Orada “Beraber yürüdük bu yollarda, ” deniliyor. “Beraber ıslandık bu yollarda, ” denilmiyor ki. Bana kalırsa boşu boşuna ıslandı. Ama eninde sonunda bu davranışının ödülünü alır. Kimsenin ahı kimsede kalmadığı gibi, kimsenin hakkı da kimsede kalmıyor.

Bakınız, Tersanede Pazar günü kaçak çalışan işçi ölüyor. Ulaştırma Bakanı’na “Ne olacak şimdi?” diye soruyorlar. Bakınız olayın kaç boyutu var. 1.- Tersane daha önce kapatılmış. O gün yasalar önünde kapalı olması gerekirken işçi çalıştırmış. 2.- İşçi arkadaş kaçak olarak çalıştırılmış. Kayıtlarda adı bulunmuyormuş. 3.- Bu olay Pazar günü oluşmuş. Ulaştırma Bakanı’na soruyorlar: “Şimdi ne olacak?” Bakan Bey tersanenin resmen kapatılmış olduğu halde o gün çalışmaya açık oluşunu görmezden geliyor. Hayatını kaybeden işçinin kaçak çalıştırıldığını işitmezden geliyor. Aklını Pazar’a takıyor. Sanki ortada her şey yasalmış da, sadece Pazar günü çalıştırılması sorunmuş gibi, gazetecilere soruyor: “Eee, bugün Pazar ama, siz niye çalışıyorsunuz? Pazar günü hadi çalışmasanıza..” Ne güzel bir yanıt biçimi değil mi? Bu tavır “Alemi kör, herkesi sersem sanma” tavrıdır. Ve bu tavır kimseye yarar getirmez. Arkadaşım, sen kafanı yastığa koyduğunda hemen uyuyabiliyor musun? Bir ülkede ekonomik hayatın yüzde elliden fazlası kayıt dışında ise, siz o ülkede “Bakan” lık etmekten hoşnut musunuz? Ben devlet olacağım da, benim mühür vurduğum kapıyı bir babayiğit açabilecek, öyle mi? Billahi, o mühüre elini süreni o kapının üstüne mühür diye dökülen mumdan beter ederim. Ama devlet gibi devlet olursam eğer.. Yoksa, şimdiki şu halinde bir devlet olursam, kendi kendime türkü söylerim: “Yarim sen gideli yetmiş yıl bitti Diktiğin fidanlar yabana gitti. Bunca dengesizlik canıma yetti Gayri dayanacak özüm kalmadı, Bizi kurtaracak Gazi’m kalmadı..”