Var mı benden daha güzeli?

Bilmiyorum ki hangisi daha iyi? Kafam biraz karışık.

“Pop star” yarışmalarının elemeleri için metrelerce kuyruklarda bekleyip yeteneklerini ispatlama çabasındaki insanları görünce düşünmüştüm ilk olarak.

Çoğunun sesi kötüden öte, berbattı. Hiç müzik eğitimleri yoktu. Sahnede nasıl duracaklarını bilmiyorlardı, ama iddialıydılar ve kendilerine güveniyorlardı.

Onlar güzel şarkı, türkü okuyorlardı(!) ve bu yeterliydi.

Elendiklerinde, haksızlığa uğradıklarını düşünüp isyan edenler, ağlayanlar, garip tepkilerde bulunanlar.

“Ya bunlar toptan deli mi?” diye düşündüğüm çok olmuştur.

Bu kadar da kendine güven olmaz ki!

Aslında çok güzel bir şey herhangi bir konuda kendine güvenli olmak, iddialı olmak.

“Ama içi boş ya da yeterince doldurulmamış iddialar ve güven sağlıksız değil mi?” diye de soruyorum kendime.

Kendine güvenli ve iddialı olunduğunda mı yeteneklerin geliştirilmesi için çaba gösterilir? Yoksa var olan yeteneklerin içi her anlamda doldurulduğunda mı güvenli ve iddialı olunur?

Ya da şöyle diyelim; “belirli bir kişisel birikimden sonra mı insanlar kendilerine daha fazla güvenir ve iddialı olurlar?"

Bu soru da “tavuk mu yumurtadan, yumurta mı tavuktan çıkar” sorusuna benzedi galiba.

Neyse her ikisi de geçerli olabilir. Önemli olan her iki durumunda kişisel gelişimle sonuçlanması. Yani sonucun olumlu, istenen, arzu edilen, beğenilen olması.

Ama ben şu bana normal gelmeyenlerden bahsedeyim.

Hani şu kendisine birkaç kişi “güzelsin, yakışıklısın” dedi diye kendini dünya güzeli zannedenlerden,

Ortalama ya da vasat zekâda olup kendini dünyanın akıllısı sananlardan,

Her şeyi çok iyi bilenlerden,

En iyi annelerden/ babalardan,

Yazdıkları şiirlerle yürekleri dağlayanlardan,

Bir iki deneme yazısıyla kendisini yazar zannedenlerden,

İki düğünde göbek attı diye kendisini Nesrin Topkapı sananlardan,

Tevazu denilen şeyin anlamını bilmeyenlerden,

Bilgi birikim isteyen konularda bile “bilgi de neymiş, ben yaparım, olur hem de harika olur” diyenlerden.

Liste uzaaaar gider.

Ben bu ruh halini çok merak ediyorum. Ve ben de olmak istiyorum. Çok kimse ortalıklarda böyle dolaştığına göre bu güzel bir şey olmalı.

Anneme, babama yetiştiğim çevreye de öyle kızıyorum ki beni güvensiz ve iddiasız yetiştirdikleri için.

En basitinden “var mı benden daha iyi yemek pişiren” bile diyemiyorum.

Egeliyim ama bir “çökertme”yi bile bir duble içmeden oynayamıyorum. Zaten iyi de oynayamıyorum.

“Var mı benden güzel, İzmir’in Kavakları türküsünü söyleyen”, diyemiyorum.

Güzelim, ama dünya güzeli olamadım.

Neredeyse 9 aydır blog yazıyorum ama daha şu “antoloji” için bir süper yazı çıkartamadım. Yakın arkadaşlarım bana “süpersin” diyorlar ama işte şu güvensizliğim yok mu onu atlayamıyorum.

Aslında bir blog yazımda demişim ki; “ blog yazıp okuyarak, insanları tanıyorum, kendimi tanıyorum”

Kim bilir belki faydası olur. Yaza, okuya kendimin gizli kalmış bir yönünü keşfederim, bir yeteneğim ortaya çıkar.

Bekliyorum inat ve iddiayla. Bulacağım konusunda kendime güvenim sonsuz (!)

Kurban derilerinin Türk Hava Kurumuna verilmesi konusunda lütfen duyarlı olunuz.

Yangın yazıp 3919 a göndererek "THK Yangın Söndürme Uçağı Alım Kampanyasına" 6 lira ile katkıda bulununuz.

Tijen B.