Var oluş nedenine karşı duruş

Gereksiz olduğu söylenen düşüncelerin ağına düşmüş çırpınırken, yapılması gereken işlerin yığılmışlığını göz ardı ederek kendini öylece boşluğa bakıyor bulmak; hoşuna gidenleri, gidecekleri belirlemişken, onları sadece ve sadece düşünde yapıyor olabilmek, düş mutluluğu ile yetinmek; kendi hayallerinden bir anda sıyrılıp, oraya gidiş dönüşlerde hissedilen bedensel ağırlığa, sızıya bağımlı olmak; ondan vazgeçememek; işte bize uygun görülen yaşamın gerçekliği budur.

Yaşamı sürdürmek için yapılması gereken işleri sevememek, kullandığın, kullanmak zorunda bırakıldığın araçlardan, yöntemlerden tiksinmek, istenç dışı bir hisle onlardan sakınmak, soğuğu bademciklerinde, iğneyi kalçanda hissetmek, öksürmek, hapşırmak, sonrasında da her seferinde gözden burna doğru yayılan hafif bir sızıyı kanıksamak, onu yaşamının vazgeçilmezliğine katmak; işte bize uygun görülen gerçekliğin kabulü budur.

Olanları öylece sessizce takip etmek, etmek durumunda bırakılmak; kızgınlığı, öfkeyi seyre dalmak; karşı çıkış dürtüsünü bedeninin derinliklerinde hissederken, onu sadece içinde yaşayabilmek, dışa vuramamak, sigara içmezken sigara dumanına maruz kalmak; işte bize uygun görülen davranışların kabulü budur.

Varlığın için gerekli olanları bilmek; onlarsız yaşayamazken onlarsız kalmak; elde etmek için çabalamamak, zorluklarından kaçınmak. Uzun içe dönüşlerden, arayışlardan sonra bulduğun yaşam kaynağını, tam suyun ortasında olduğunu belirlemişken, onu elde etmek için ıslanmayı bir türlü göze almamak. İşte var oluş nedeninin çelişkisi budur.

Görsel : No land, 2001, Mukadder Kırmızı Aloy.

http://www.mukadderkirmizi.com/indexen.htm