Varlığın mutluluk sebebim…

Hani bütün dünya biranda siyaha boyanıverir,her şey herkes göze öcü gibi gelir,en güzel mutluluklar bile sanki yüreğe acı verir…

Her şey bu kadar kara gözlükler arkasından gözükürken hiç ummadık biranda hiç ummadık bir şey olur ve gözdeki gözlük siyahtan pembeye dönüşü verir.

Şimdi dünya siyah boyasını yıkamış renklere bezenmiştir,her şey herkes dünyadaki renklerden nasibini almıştır sanki,herkesi mutlu kılan şeyler seni çok daha mutlu kılan sevinçlere dönüşmüştür.

Göz bebeklerin her varlığa,nesneye sevgiyle umutla,neşeyle bakar artık.Sokaktaki kirden siyaha dönüşmüş rengiyle dolaşan köpek nede sevimlidir o haliyle,çoğu zaman sinir bozucu gelen hiç susmadan çiçek satmaya çalışan yaşlı kadın,çöp kutularını kurcalayan adam bile bir başka sevimli olur gözünde…Birçok zaman sinirine dokunan her şey öyle mutluluk verir ki içine.

Hani her şey siyahtı diye seslenir yürek gözlere,hani herkes mutsuz ederdi seni iyisiyle kötüsüyle,hani en mutlu anlar bile hüznündü,ağlama sebebindi??

Aslında cevap çok açık galiba,sorun olaylarda değil bakış açısındaymış hem birde o zamanlar yüreğin varlığını işlevini unutmuşum,aslında varlığın mutluluk sebebimmiş de görmezden gelmişim be yüreğim…