Vatan terk edilmek için değil uğruna ölünmek için vardır

Her ülkenin başında şu iki şey vardır. Birincisi ülkesini karıştıranlar. İkincisini ülkesini dünya ile yarıştıranlar. Her zaman birincisi ikincisinin ayağına engel olmuştur. Fakat bilinmeli ki engeller takılmak için değil aşılmak içindir.

***

Geçtiğimiz günlerde ünlü besteci-piyanist Fazıl Say’ da Paris’te, bir Alman gazetesine verdiği röportajda ileride Türkiye’yi terk edebilirim demiş.

Varsayalım ki ülkeyi terk edecek. Demek ki onların gidecekleri bir yerleri var. Fakat ülkesini sevenlerin gidecekleri bir yer yok. Ne olursa olsun kalacakları bir yer var.

Vatanseverler bilirler ki işkencede görseler, sürgün hayatı da yaşasalar vatan toprağını tercih ederler.

Yıllarca yaban ellerinde kalıpta ülkesine dönüşlerinde yaptıkları ilk işin toprağı öpmek olanları hatırlıyorum.

Hatta memleketten sana ne getireyim dendiğinde hiçbir şey istemem bir avuç toprak getir yeter diyenleri unutmak mümkün mü?

Gözlerinde vatan toprağını saksı toprağından ayırt etmeyenler için söylenecek fazla bir şey yoktur.

***

Geçmişte de böyle sözleri okuduk duyduk. Bugün duymakta çok garip gelmedi. Dileyen dilediği yere gider ve orada yaşayabilir. Ancak gidişin bir şekli vardır. Bu anlayışla hareket edenlerin gönüllerinde hasret denen duyguların olmayacağı kanaatindeyim. Eğer vatan hasretinin ne demek olduğunu bilselerdi o kelimeyi bırakın söyleme ağızlarına bile alamazlardı. Çünkü o kelime ateş olur, yakardı.

***

Seven terk etmez. Sevgili öyle kolay terk edilmez. Bu işin şakası yoktur. Hele hele ajitasyon hiç yapılmaz.

Bizim türkümüzü besteleyip söyleyen ağızlara yakışmaz. Bu ülkede doğacak, büyüyecek ve bugünlere geleceksin sonrada haydi bana eyvallah diyeceksin. Yoo bu kadarı da olmaz.

Bu vatan ve bu millet bunu hiç hak etmiyor. Baştan da dedim ya. İki gurup vardır. Biri karıştıran öteki yarıştıranlar. Ömür boyu karıştırıcılıktan kurtulamazsınız. Haydi, şimdi bu yüce milletten özür dileyin de filmi başa alalım. Tutun ki söylemediniz ve tutun ki biz de duymadık…