Vatandaşlık bilinci

Geçen gün yolum Taksim'e düştü. Taksim İstanbul'un göbeği diye bilinir. Diğer şehirlerden İstanbul'a gelenlerin mutlaka gördüğü, gelmeyenlerin çoğunun da bildiği bir yerdir. Her gün binlerce insan gelir geçer bu meydandan. Birçok semte belediye otobüsü buradan kalkar.

Atatürk Kültür Merkezi'nin karşısında otobüsten indim. Hemen orada bir Akbil kulubesi var. Sağında ve solunda da iki tane seyyar bilet satıcısı... Beni rahatsız eden bir şey oldu ama, belki o an aklım başka yerdeydi bilmiyorum, yürüdüm. Biraz ileride bir kulübe daha, yine yanında iki seyyar satıcı. Salkım saçak biletler tezgahtan yerlere kadar uzanıyor. "Biletler burda, biletler burda" diye bağırmaktan da geri kalmıyor sahibi...

Yine yürüdüm ben dalgın dalgın... Az ileride bir kulübe daha, yine aynı manzara. Artık Elmadağ tarafına doğru döneceğim, yine kulübe ve aynı şekilde sağında solunda seyyar satıcılar...

Birden kafama dank etti bir şey... Bu ne saçmalık böyle diye düşündüm ve üç beş adım geri dönerek kulübeye yaklaşıp sordum: "Bilet var mı?" "Var" dedi görevli memur...

İki şeye birden şaştım.

Birincisi, Taksim gibi sıra sıra İETT kulübelerinin bulunduğu bir yerde, nasıl oluyor da, bu kadar açık, bu kadar serbest kara borsa bilet satılmasına izin veriliyor ya da göz yumuluyor?

İkincisi, benim otobüse binmeye mahkûm gariban vatandaşım, hemen yanda üstündeki fiyattan bilet satan resmi gişe varken, ne demeye 30-40 kuruş daha fazla para verip bilet alarak, hem boşu boşuna parasını israf ediyor, hem de gayri resmi iş yapan birine destek oluyor?

Bazan, artık insanlarımız akıllandı filan diyoruz ama, Taksim'de bunları görünce ben hâlâ vatandaşlık bilincimizin zannettiğimiz kadar da fazla gelişmediğini düşündüm.